Usus fructus[1] est ius alienis rebus utendi ac fruendi salva rerum substantia (Digestum VII 1, 1 — Paulus, libri Vitellio). Nam fructuarius causam proprietatis deteriorem facere non debet, meliorem facere potest. Dicitur nudus dominus homo cui pertinet rem cuius usus cessus est.

  1. In editionibus saepius disiunctim scribitur, sed aliquando coniunctim: ususfructus, vel etiam usus et fructus, usus fructusque, etc. Vide Oxford Latin Dictionary ed. P. G. W. Glare (Oxonii: Clarendon Press, 1968–1982).
 
Libra

Haec stipula ad ius spectat. Amplifica, si potes!