Stultitia est inopia vel defectio sapientiae et facultatis rectarum electionum diligenter factarum. Hoc sensu a stupiditate discrepat, quae est inopia intellegentiae (Sternberg 2003: 232ff.). Actus stultitiae ineptiae vel nugae appellari potest. Sermo stultus est stultiloquentia.

Stultitia, ex opus tectorium ex Septem virtutes et vitiis oppositis. Pictura a Giotto facta, in Cappella Scrovegni Patavii conservata. Stultitia contra prudentiam pugnans monstratur.

Comparantur stultitia et sapientia in Pauli Epistula I ad Corinthios. Paulus, adrogantiam mentis damnans, summissum stultitiae animum suadet, in quo lector vere discere potest. Plato similiter docet: "Qui se in studium sapientiae incumbere nequire cognoscat est sapientissimus virorum."[1] Paulus autem sapientiam a ratione Graecorum non distinguitur.[2][3]

Nexus interni

Adnotationes

recensere
  1. Anglice: "He is the wisest man who knows himself to be ill-equipped for the study of wisdom."
  2. Walter Arnold Kaufmann, Critiqe of religion and philosophy, books.google.co.uk.
  3. William Barclay, The Letters to the Corinthians, books.google.co.uk.

Bibliographia

recensere
  • Sternberg, Robert J. 2003. Why Smart People Can Be So Stupid. Portu Novo: Yale University Press. ISBN 9780300101706.

Nexus externi

recensere
  Vicicitatio habet citationes quae ad Stultitia spectant.
 
Psychologia

Haec stipula ad psychologiam spectat. Amplifica, si potes!

 
Sociologia

Haec stipula ad sociologiam spectat. Amplifica, si potes!