Spelunca Baishiya
Spelunca Baishiya, Sinice 白石崖, est caverna sub monte carstico ad fines occidentales provinciae Gansu Sinensis extremitatemque orientalem provinciae antiquae Thibetanae Amdo latens. Est iam diu locus sacer religionis Buddhisticae, prope monasterium Baishiya neque longe a magno monasterio Labrang stans. Fuit etiam locus habitationis aevi palaeolithici. Mandibulum ibi repertum ad progeniem hominum Denisovensium attribuitur.
Mandibulum anno 1980 a monacho quodam dum meditabat repertum statim abbati Labrangensi Jigme Tenpe Wangchug(de) datum est, qui ad eruditos universitatis Lanzhouensis mox transmisit. Ibi autem non ante annum 2010 inquisitio de forma et origine mandibuli incipitur, duce Chen Fahu, qui anno 2018, spelunca partim effossa, aliis vestigiis repertis, os abhinc 160 000 depositum statuit et (per analysim proteinorum) progeniei Denisovensi coniunxit.
Bibliographia recensere
- Shara E. Bailey, Jean-Jacques Hublin, Susan C. Antón, "Rare dental trait provides morphological evidence of archaic introgression in Asian fossil record" in PNAS (8 Iulii 2019)
- Fahu Chen, "A late Middle Pleistocene Denisovan mandible from the Tibetan Plateau" in Nature vol. 569 (2019) pp. 409–412
- Ann Gibbons, "First fossil jaw of Denisovans finally puts a face on elusive human relatives" in Science (1 Maii 2019)
- Matthew Warren, "Biggest Denisovan fossil yet spills ancient human’s secrets" in Nature News (1 Maii 2019)
Nexus externi recensere
- Jean-Jacques Hublin, "How We Found an Elusive Hominin in China"
- "Une mâchoire de Denisovien trouvée au Tibet et datée de 160 000 ans" (1 Maii 2019) apud Hominidés.com
- De oppido vel monasterio Baishiya apud Baidu
- De oppido vel monasterio Baishiya apud ByTravel
- De monte Baishiya apud Ctrip