Quantum redactiones paginae "Albertus Magnus" differant

Content deleted Content added
No edit summary
Tag: 2017 source edit
Linea 17:
Homo, cui cognomen ''doctoris universalis'' datum est, [[Padua]]e studiosus fuit antequam in ordinem [[dominicani|dominicanorum]] intraret. In variis monasteriis Germanicis (Ratisbonae, [[colonia Agrippina|Coloniae Agrippinae]], [[Hildesia]]e) docebat, ex anno 1230 autem [[Lutetia]]e ubi cathedram universitariam in theologicis habebat. Anno 1254 [[provincialis]] in Germania factus est, anno 1260 episcopus [[ratisbona|Ratisbonensis]]; dignitatem episcopalem autem anno 1262 deposuit ut denuo studiis vacare posset.
 
[[Lauingen]] in [[Bavaria]] in poste Sueborum [[friburgum Brisgoviae|Friburgi Brisgoviae]] ei monumenta erecta sunt. Eius scientiae etiam in chemia, physica et mechanica, quibusquas contemporanei mirabantur, in narratiunculis multis traditae sunt: ibi Carolus Magnus quasi magicus atque mirificus praesentatur. Sed eius opera de scientiis naturalibus saepe compendia [[Aristoteles|Aristotelicorum]] sunt, quorum valor diu in retractatione Caroli Magni elatus et porro vulgatus est. Vel philosophica et theologica Aristotelem utique olent. In botanica autem Carolus Magnus ipse multas indagationes fecit. Eius scripta (partim) edita sunt a domino Jammy Lugduni 1651.
 
Eius opus »Compendium theologicae veritatis« (Norimbergae 1473) saeculis XV atque XVI multis in editionibus circulabantur velut apocrypha »Liber secretorum Alberti Magni de virtutibus herbarum« et »De secretis mulierum et virorum«. Criticam editionem capituli XVIII operis »Historia naturalis« curaverunt E. Meyer et dominus Jessen (»De vegetabilibus libri VII«, Berolini 1867). Opus autem »De sacrosancto corporis domini sacramento sermones« edidit G. Jacob Ratisbonae anno 1893) et librum praetitulatum »Orationes super IV libros sententiarum« N. Thoemes (Berolini 1893).