Quantum redactiones paginae "Otto Meißner" differant

'''Otto Meißner''' (natus [[Elisatia]]e [[13 Martii]] [[1880]]; mortuus [[Monachium|Monachii]] [[27 Maii]] [[1953]]) fuit minister publicus et vir publicus [[Germania]]e et sodalis [[NSDAP]].

 

[[Fasciculus:Meissner and Ebert0001.jpg|thumb|200px|left|Otto Meißner cum Friderico Ebert anno 1922]]

Pater fuit publicus cursus publici minister. Meißner [[Argentoratum|Argentorati]] lyceum frquentabat et praeter linguam Theodiscam etiam Francicam, Russicam atque Latinam edidiscit. Maturitatem adeptus annnis [[1898]]–[[1903]] Argentorati et [[Berolinum|Berolini]] iurisprudentiae studebat. Primam probationem accepit et doctor iurisprudentiae promotus est. Anno 1903 aut [[1904]] [[miles]] conscriptus fuit. Postquam referendarius Argentorati laboravit, anno [[1906]] eodem loco iudex factus est. Ab anno [[1908]] Meißner minister publicus ferroviariae Elisatiae erat. Annis [[1915]]–[[1917]] Meißner [[Bellum Orbis Terrarum I|Bello Orbis Terrarum I]] centurio interfuit. Ab anno [[1918]] Meißner legatus Germaniae in [[Ucraina]] fuit. Cum imperium Germanicum in fine eiusdem anni caderet, Meißner curruum agmen ferroviarium cum multis militibus atque arca legationis Germaniae Ucrainae in tutum Germaniam reduxit.

 

[[Fasciculus:MeissnerHindenburg0001.jpg|thumb|200px|Meißner cum Hindenburg praeside circa annum 1930]]

Anno [[1908]] Meißner uxorem duxit atque ex ea filium et filiam habuit.

 

Berolini [[Fridericus Ebert]] ([[SPD]]) praeses [[Res Publica Vimariana|Rei Publicae Vimarianae]] eum vicarium praepositum sui officii fecit. Proximo anno etiam praepositus factus est. Hoc officio et sub successore Ebert, [[Paulus de Hindenburg|Paulo de Hindenburg]] tenuit. Hindenburg eum etiam secretarium civitatis creavit. Et Hindenburgo mortuo, [[Adolfus Hitler]], cum Iulio anni [[1934]] dux Germaniae ([[Theodisce]]: ''Führer und Reichskanzler'') factus esset, Meißner in officio tenuit. Die [[1 Decembris]] [[1937]] Meißner [[Administer Imperii sine officiis (Germania)|Administer Imperii]] creatus est.

 

Anno [[1945]], Meißner ab Alligatis captus et testis in [[Iudicia Norimbergensia|Iudiciis Norimbergensibus]] factus est. Anno [[1949]], ipse accusatus, sed criminibus belli absolutus est. Paene liberatus et iudicio Theodisco accusatus est, sed anno [[1952]] causa sine iudicio finita est. Anno [[1950]], ipse scripturam apologiarum publicavit.

 

[[Categoria:Legati Germaniae]]

 

[[de:Otto Meissner]]

[[en:Otto Meißner]]