Saeculo 15XV, multi homines desiderebant invenire et studiare res antiquorum, in artibus, architectura, et cultura, et pro omnibus his, opportebat linguas latinam, grecam, et hebraicam scire. Ergo magni momentis fuit scire et adhibere latinam classicam. Ergo latinitas ecclesiastica huius aetatis utitur terminis et constructionis ornatis, saepe cum referentiis classicis. Si legitur [[Aeneas Silvii Picolomini]] (Pius PP. II) vel [[Desiderius Erasmus]], videtur latinitas nimis elevata. Etiam eo tempore vocabularium classicum adhibitur, e.g. "templum" loco "ecclesiae" vel "divus" loco "sanctus"