Quantum redactiones paginae "Versus blancus" differant

Content deleted Content added
Bibliographia: ea non est bibliographica citatio
Praeambulum
Linea 1:
[[Fasciculus:BaskervilleVirgil.JPG|thumb|[[Pagina titularis]] [[Vergilius|Vergilii]] operum a [[Robertus|Roberto Andrews]] e [[lingua Latina]] in versibus blancis [[Anglice|Anglicis]] conversorum et a [[Ioannes Baskerville|Ioanne Baskerville]] anno [[1766]] [[impressio|impressorum]].]]
'''{{Res|Versus blancus'''}}<ref>Andrey V. Ivanov, ''Метаязык фонетики и метрики'' [''Metalingua phoneticae et metricae''] ([[Russice]]), Archangelopoli, Pomeraniae Universitas, 2004, [https://archive.org/details/MetaspracheDerPhonetikUndMetrik/page/n213/mode/1up p. 213], ISBN 5-88086-426-Х.</ref> vel '''{{Res|solutus'''|plene=Versus solutus}}<ref>Aemilius Springhetti, ''Lexicon linguisticae et philologiae'', Romae, apud Pontificiam Universitatem Gregorianam, 1962, [https://archive.org/details/bwb_P8-AFB-419_6/page/578/mode/1up p. 578].</ref> ([[Anglice]] ''blank verse'', [[Francogallice]] ''vers blanc'', [[Italice]] ''verso sciolto'') est [[Metrum (poësis)|metrumversus]], quodsine constatassonantia pentametrisfinali seu [[IambusRima (poësis)|iambicisrima]] sinetametsi assonantia finali seuquoddam [[RimaMetrum (poësis)|rimametrum]] sequitur quod rimam solet adhibere.<ref>Robert Burns Shaw, ''Blank Verse: A Guide to its History and Use'' (Ohio University Press, 2007), 1.</ref> AppellatusIn est[[poësis|poësi]] "probabiliter[[litterae communissimaItaliae|Italica]] etversus potentissimasolutus solet ex [[poesis AnglicaHendecasyllabus|hendecasyllabo]]e formaconstare, expentametris autem [[saeculum 16Iambus|saeculoiambicis]] sextoin decimopoësi [[litterae Anglicae|Anglica]],"<ref> ubi primum versu blanco usus est [[Anglice]]:Henricus "probablyHoward, theComes mostSurreyensis|Henricus commonHoward]] andin influentialsua formversione that''[[Aeneis|Aeneidos]]'' Englishlibrorum poetryII haset takenIV since(circa theanno 16th[[1540]] century."composita; [[1554]]–[[1557]] edita</ref name="Shaw"><ref>JayRobert PariniBurns Shaw, ''TheBlank WadsworthVerse: AnthologyA ofGuide Poetryto Its History and Use'' (CengageAthenae LearningOhii: Ohio University Press, 2005)2007, 655ISBN 0821417584).</ref>). etHoward fortasse ab [[Paulus FussellHexameter|hexametro]] aestimavit "circiter dodrantem totius poesis Anglicae esse versibus blancis scriptum".<ref>[[AngliceVergilius|Vergiliano]]: "abouteum three-quarterstraxit, ofquia allversus EnglishLatinus poetryclassicus issine inrima blankest; verse."</ref><ref>Paulvel Fussell,fortasse ''Poeticab Meter[[Hendecasyllabus|hendecasyllabo andsoluto]] PoeticItalico Formsumpsit,'' ed.qui retractataetiam (McGraw-Hill,nullam 1979),clausulam 63consonantem tenet.</ref>
 
Appellatus est "probabiliter communissima et potentissima [[poesis Anglica]]e forma ex [[saeculum 16|saeculo sexto decimo]],"<ref>[[Anglice]]: "probably the most common and influential form that English poetry has taken since the 16th century."</ref><ref>Jay Parini, ''The Wadsworth Anthology of Poetry'' (Cengage Learning, 2005), 655.</ref> et [[Paulus Fussell]] aestimavit "circiter dodrantem totius poesis Anglicae esse versibus blancis scriptum".<ref>[[Anglice]]: "about three-quarters of all English poetry is in blank verse."</ref><ref>Paul Fussell, ''Poetic Meter and Poetic Form,'' ed. retractata (McGraw-Hill, 1979), 63.</ref>
Primum versu blanco in [[lingua Anglica]] usus est [[Henricus Howard, Comes Surreyensis|Henricus Howard]], in sua versione ''[[Aeneis|Aeneidos]]'' librorum II et IV (circa 1540 composita; 1554–1557 edita<ref name="Shaw">Robert Burns Shaw, ''Blank Verse: A Guide to Its History and Use'' (Athenae Ohii: Ohio University Press, 2007, ISBN 0821417584).</ref>). Howard fortasse ab [[Hexameter|hexametro]] [[Vergilius|Vergiliano]] eum traxit, quia versus Latinus classicus sine rima est; vel fortasse ab [[Hendecasyllabus|hendecasyllabo soluto]] Italico sumpsit, qui etiam nullam clausulam consonantem tenet.
 
''[[Gorboduc]]'' est prima [[tragoedia]] (1561 acta, 1565 edita) versibus blancis Anglicis scripta a [[Thomas Norton|Thoma Norton]] et [[Thomas Sackville|Thoma Sackville]]. [[Christophorus Marlovius]] primus versum blancum auxit in suis dramatibus, velut in ''[[Doctor Faustus (Marlowe)|Doctore Fausto]]'' (circa 1592 acto, 1604 edito). Maxima in versibus blancis Anglicis opera a [[Gulielmus Shakesperius|Gulielmo Shakesperio]] facta sunt, qui multum quod in suis ludis continetur in [[pentameter iambicus|pentametro iambico]] sine rima composuit, et ab [[Ioannes Miltonus|Ioanne Miltono]], cuius ''[[Paradisus amissus]]'' versibus blancis compositus est. [[Iacobus Thomson]] (in ''[[The Seasons (poema)|The Seasons]]''), [[Gulielmus Cowper]] (in ''The Task''), et poetae similies versus solutos Miltonicos [[saeculum 18|saeculo duodevicensimo]] late imitati sunt. [[Romanticismus#Scriptores|Romantici]] poetae Anglici sicut [[Gulielmus Wordsworth]], [[Percy Bysshe Shelley]], et [[Ioannes Keats]] versu blanco usi sunt pro forma maiore. Mox [[Alfredus Tennyson]] versui blanco vehementer studebat, quo usus est, exempli gratia, in "The Princess," suo poemate [[narratio|narrativo]], atque in "[[Ulysses (poema)|Ulysses]]," uno ex suis poematibus latissime lectis. Inter poetas [[America]]nos, [[Hart Crane]] et [[Wallace Stevens]] versu soluto insigniter usi sunt in compositionibus extensis cum multi poetae alii se in [[versus liber|versum liberum]] dedicarent.