Semitae
Semitae[1][2] (ab Hebraico שם, Sem, persona biblicus) in linguistica et ethnologia, gentes Semiticae et cultura Semitica sunt appellationes his diebus maxima ex parte obsoletae[3] pro hominibus, qui lingua ac cultura Semitica coniuncti sunt. Terminus technicus "Semiticus" tantum ad linguas Semiticas et populos antiquos, qui talibus linguis usi sunt, denotandum adhuc in usu est.
Diffusio linguarum SemiticarumRecensere
Hae linguae imprimis in Medio Oriente, in Cornu Africae et in Malta diffusae sunt.
Si plus cognoscere vis, vide Linguae SemiticaeHistoria et abusus notionisRecensere
Historicus theodiscus Augustus Ludovicus de Schlözer (August Ludwig von Schlözer) anno 1781 notionem creavit indicem populorum in libro Genesis (Gen 10) recovando, ubi fere omnes gentes Asiae occidentalis "filii Sem" appellantur.
A quibusdam Iudaei "Semitae" nominatae sunt, quo verbo eos "phylen vilem" (Theodisce: "minderwertige Rasse") et ad culturam propriam hebetem esse denotarentur. Ex quo vox Antisemitismus nata est (inimici Iudaeorum se "Antisemitae" appellabant). Tyrannide Nazistica paene finita usus vocis "Antisemitismus", ne sensus animique sociorum Arabicorum violarentur, aboletus et verbo "inimicus Iudaeorum" expletus est.
NotaeRecensere
- ↑ Horati Antoni Bologna: Indoeuropaeae et Semiticae linguae suntne reapse adversae? (2020): Inveniuntur voces "Semita, -ae m.", "Semiticus", "Semitus" (Adi.!), "Semitista".
- ↑ "Progenies Sem" (f. 33v apud Google Books); "filii Sem" e pluribus fontibus citari potest
- ↑ Anidjar, Gil (2008). Semites: Race, Religion, Literature. Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-5694-5.
Nexus interni
Nexus externiRecensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Semiticos spectant. |
- Genealogia linguarum Semiticarum,
- Genetica Semitica,
- Midianitae septentrionales,
- Populi Semitici antiqui, apud YouTube