Sanctius II (rex Castellae)
Sanctius II (Hispanice: Sancho II el Fuerte) Strenuus appellatur, fuit rex Castellae (Sanctius I) 27 Decembris 1065–7 Octobris 1072, Legionis (Sanctius II) 1072 et Gallaeciae 1070-1072.
Ferdinandus I regna sua divisit inter filios. Sanctius primogenitus accepit patriam patris (Castellam) dum fratres ei acceperunt regna quae pater subiegit: Alphonso Legionem et Garciae Gallaeciam.
Patre defuncto, Sanctius bellum gessit anno 1068 contra sobrinos suos Sanctium IV Navarrae et Sanctium I Aragoniae. Hoc bellum Bellum trium Sanctiorum appellatur. Cum hoc bello, Castella incorporavit ceteras terras Navarrae. Vir clarissumus, Rodericus Didaci vel Rodericus Campidoctoris, cum Sanctio pugnavit.
Tunc, anno 1069, Sanctius cum Alphonso contra fratrem Garciam bellum gesserunt, ut regnum Gallaeciam subiegisset. Gallaecia divisa est inter Sanctium et Alphonsum. Nihilominus, anno 1072 Sanctius contra Alphonsum tandem pugnavit. Post duo proelia (in Vulpegera et in Plantata), Sanctius victor Alphonsum exilio in Toletum misit.
Eodem anno 1072, Sanctius coronatus est rex Castellae Legionisque, sed relinquebat singulam urbem Semoram. Semora recta est ab Urraca, soror Sanctii, quae Alphonso iuvit. Sanctius Semoram obsedit, sed eques insidiosus Semorae, Belidius Athaulphi appellatur[1], regi mendacia finxit. Tunc cum rege circiter moenias Semorae, Belidius Sanctium trasfixit cum pilo.
Sepultus est in Oniense monasterio.
Nexus externi
recensere| Antecessor: Ferdinandus I |
Rex Castellae  1065-1072 |
Successor: Alphonsus VI |
| Antecessor: Alphonsus VI |
Rex Legionis  1072 |
Notae
recensere- ↑ Roderici Ximenii historia De Rebus Hispaniae sive Historia Gothica III.XX.