Rhea (satelles)
Rhea magnitudine secundum locum inter Saturni satellites et nona a maximo in systemate solare tenet. Facies Rheae vetus multisque crateribus strata est. Vestigia navitatis geologicae vix inveniuntur. Tamen desunt crateres maiores e veterrimis temporibus, ut facies cryovulcanismo levigata esse videatur. Fortasse navicula spatialis Cassini nominata, quae hanc satellitem mense Novembri 2005 visitabit, aliam rem memoratu dignam inveniat. Inventa est anno 1672 a I. Cassino.
Res apud Vicidata repertae:

Primarius: Saturnus
Repertus
Primus repertor: Ioannes Dominicus Cassinusdie 23 Decembris 1672
Res orbitales
Periodus orbitalis: 4.518 dies
Axis semimaior: 527 070 chiliometrum
Excentricitas orbitalis: 0.001
Inclinatio orbitalis: 0.345 gradus anguli
Axis semimaior: 527 070 chiliometrum
Excentricitas orbitalis: 0.001
Inclinatio orbitalis: 0.345 gradus anguli
Res physicae
Albedo: 0.65
Magnitudo apparens: 10
Radius: 764.3±1.10000000000007 chiliometrum
Diametrum: 1 527±1.2 chiliometrum
Massa: 2.3065±0.0001 yottagram
Densitas: 1.237±0.003 gram per cubic centimetre
Magnitudo apparens: 10
Radius: 764.3±1.10000000000007 chiliometrum
Diametrum: 1 527±1.2 chiliometrum
Massa: 2.3065±0.0001 yottagram
Densitas: 1.237±0.003 gram per cubic centimetre

De nomine recensere
Rhea in mythologia antiqua filia Urani et Gaeae fuit, inde soror et uxor Saturni. Liberorum Rheae clarissimi sunt Iuppiter, Neptunus Plutoque.
Bibliographia recensere
- Marc Neveu, Alyssa R. Rhoden, "Evolution of Saturn’s mid-sized moons" in Nature Astronomy (1 Aprilis 2019)
Nexus externi recensere
Vicimedia Communia plura habent quae ad Rheam spectant. |
Data astronomica: "7031584" apud Getty Thesaurus. |
- De Rhea apud Nasa