Reductio ad absurdum
Reductio ad absurdum, sententia ducta ab Aristotelis usu Graece ἠ εἰς ἄτοπον ἀπαγώγή,[1] est argumentum dialecticum quod contradictione probatur. Fines absurdus monstratur, eamdem rationem alterius adhibendo.
Exempla
recensereIn elenchi forma:
- Pater- Cur incepisti sigarella fumare??
- Filius- Quod, pater, omnes amici mei ea fumant.
- Pater- Dicin tu vere te, si omnes amici tui ex rupibus desalire incepissent, incepturum etiam?
Absurditas filii dialecticae monstratur: incipere actum ob amicos incipientes est stultum, quod amici nonnumquam mala vel stultitiam agere incipiunt.
Nota
recensere- ↑ Aristoteles, "Analytica Priora"