Ratihabitio,[1] sive visum,[2] est intrandi vel transeundi confirmatio in syngrapho a certa civitate (sive unione civitatum, e.g. Unione Europaea) concessa. Nonnumquam etiam mora longior fortunato ceditur laboris sive studiorum causa.

Visum a Civitatibus Foederatis Americae concessum, 2014

A multis terris autem syngraphi visi non postulantur.

Ratihabitio prohibenda recensere

Syngraphus invisus manet si e.g.:

  • postulatio ratihatitionis falsa erat quoad rationes de mora praevisa/de genere status;
  • fraudes suspiciuntur;
  • explicatio causarum syngraphi videndi falsa erat;
  • explicatio finis itinineris obscura est;
  • sponsor in terra petenda dubius est;
  • lis oratur contra hominem profecturum;
  • tensiones inter terras emigrationis et immigrationis exstant;
  • periculum corruptionis est.

Notae recensere

  1. Christian Helfer: Lexicon auxiliare, editio altera, Saraviponti 1991, p. 595
  2. Reijo Pitkäranta, Lexicon Finnico-Latino-Finnicum. WSOY, 2001

Bibliographia recensere

  • Achim Hildebrandt, Klaus-Peter Nanz: Visumpraxis – Voraussetzungen, Zuständigkeiten und Verfahren der Visumerteilung in den Staaten des Schengener Abkommens. Starnberg 1999, ISBN 3-7962-0459-7.
  • Helgo Eberwein, Eva Pfleger: Fremdenrecht für Studium und Praxis. LexisNexis, Vindobonae 2011, ISBN 978-3-7007-5010-9.
  • Oliver Maor: Die Visumbestimmungen der Aufenthaltsverordnung. ZAR 2005, p. 185. ISSN 0721-5746
  • Bernd Parusel, Jan Schneider: Visumpolitik als Migrationskanal. Die Auswirkungen der Visumvergabe auf die Steuerung der Zuwanderung. Working Paper 40 der Forschungsgruppe des Bundesamtes (PDF; 1 MB). Norimbergae 2011, ISSN 1865-4967.

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad ratihabitionem spectant.
 

Haec pagina est stipula. Amplifica, si potes!