Pseudepigrapha Clementis vel Pseudoclementina sive brevius Clementina sunt apocrypha Novi Testamenti, quae in duabus recensionibus nota sunt, altera Graeca (Homiliae pseudoclementinae), altera Latina (Recognitiones pseudoclementinae), versa ex Graeco in Latinum a Rufino Aquileiensi (saeculo quinto ineunte). Attestationes antiquissimae in litteris Eusebii Caesariensis[1] (sub annum 325) et Basilii Magni[2] (ante annum 379) inveniuntur. Uterque opus a fonte communi saeculi tertii repetit, qui scripto Iudaeo-Christiano saeculi secundi exeuntis (in Rec. 1,27-71 conservato) insertus est.

Hae litterae, licet origo compositioque adhuc maxime disputetur, magni ponderis sunt ad "Ecclesiam ex circumcisione" (i.e. Iudaeo-Christianos) saeculi tertii cognoscendam.

Nexus interni

Notae recensere

  1. Hist. eccl. III, 38, 5
  2. Vide R. Riedinger in: Byz. Zeitsch. 62 (1969), 243-259

Nexus externi recensere

Bibliographia recensere