Pontis Vicus
Italiae municipium
Pontis Vicus,[1] vel Pontivicum[2] seu Pontevicum,[3] (Italiane Pontevico) est oppidum et commune Italiae, circiter 7220 incolarum, in Regione Langobardia et in Provincia Brixiana situm. Incolae Vicuspontici et Vicuspontanis appellantur.
Pontis VicusRes apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 45°16′20″N 10°5′30″E
Numerus incolarum: 6 978
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Pontis Vicus: situs
Locus: 45°16′20″N 10°5′30″E
Numerus incolarum: 6 978
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Procuratio superior: Provincia Brixiana
Geographia
Superficies: 29.21 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Alphianellum, Bassanum, Curtis Fratrum, Fanum Sancti Gervasii (Provincia Brixiana), Verola, Verola Vetus, Robecum
Territoria finitima: Alphianellum, Bassanum, Curtis Fratrum, Fanum Sancti Gervasii (Provincia Brixiana), Verola, Verola Vetus, Robecum
Tabula aut despectus
.svg)
Sententia
recensereSententia municipalis est: In feritate comitas.
Geographia
recensereMunicipium in Agro Brixiano Imo Medio situm.
Clari cives
recensere- Angelus Bagnasco, Cardinalis Ecclesiae Catholicae Romanae
Nexus interni
Nexus externi
recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Pontis Vicum spectant. |
Pinacotheca
recensere-
-
Collocatio finium municipii in Provincia Brixiana. -
Collocatio Agri Brixiani Imi in Provincia Brixiana.
.svg)
Notae
recensere- ↑ Cf. Turchini, Angelus; Archetti, Gabriel; Donni, Ioannes (2006). Brixia Sacra - Memorie storiche della diocesi di Brescia - II. Bassa centrale e orientale. Brixia: Associazione per la storia della Chiesa bresciana. p. LV: “Ecclesia parochialis Sancti Thomae loci Pontis Vici Brixiensis diocesis”.
- ↑ Cf. Merlo, Iosephus, ed. (2024). Cancelleria del territorio bresciano: 1388 – 13 maggio 1798. Ministerium Italicum Culturae. p. 3923: “Jura Agrii Brixiensis contra Pontivicum in facto allogiamentorum”.
- ↑ Thesaurus antiquitatum et historiarum Italiae . . . : regionis Transpadanae et Alpibus Vicinae . . . (Google eBook) - Joannes Georgius Graevius, Peter Burmann, excudit Petrus Vander Aa, 1722 - 6 pagine.