Glabretum

Glabretum^[1] est pars aquae, glacie non tecta^[2], in fluviis et maribus hiemalibus. In fluviis glabreta a velocitate fluminis vel a fonte quodam calidiore oriuntur. In maribus Arcticis et in aquis Oceani Australis circum Antarcticam glabreta a ventis catabaticis glaciem pellentibus gignuntur sive cum aqua calidior a flumine oceanico allata in superficiem elevatur.

Glabreta perpetua

Sunt in maribus Arcticis et Antarcticis glabreta, quae saepe apparent vel quotannis vel perpetuo glacie liberae manent. Quorum notissimum est Aqua Borealis in parte boreali sinus Baffiniani; glabretorum Antarcticorum glabretum Iacobi Weddell^[3] nominari potest.

Notae

↑ Alexandri Orlov Lexicon Russico-Latinum. Moscuae, 1876. P. 343.
In Latinitate classica glabretum est locus in agris, ubi nec sata nec quidqiud crescunt, — Columella, II 20, 2; Aegidii Forcellini Lexico Totius Latinitatis, 1775, s.v. pepo. Versio interretialis sub verbo.
↑ S. Ivaškovskij, Lexicon Rossico-Latinum, s.v. полынья.
↑ Anglice Weddell Polynya.

Nexus externi

De glabretis in Britannica (Anglice)
De glabretis in Lexico Norvegico (Norvegice)
De glabretis in Encyclopaedia Russica magna (Russice)

[1] Alexandri Orlov Lexicon Russico-Latinum. Moscuae, 1876. P. 343.
In Latinitate classica glabretum est locus in agris, ubi nec sata nec quidqiud crescunt, — Columella, II 20, 2; Aegidii Forcellini Lexico Totius Latinitatis, 1775, s.v. pepo. Versio interretialis sub verbo.

[2] S. Ivaškovskij, Lexicon Rossico-Latinum, s.v. полынья.

[3] Anglice Weddell Polynya.

[1]

[2]

[3]