Philemon

Vide etiam paginam discretivam: Philemon (discretiva).

Philemon (-ŏnis, Graece: Φιλήμων; Syracusis aut Solis natus c. anno 360 a.C.n., mortuus Athenis c. anno 260 a.C.n.) fuit poeta comicus generis comoediae novae.

Non multa de vita Philemonis scimus, et quod scimus, incertum est: alii eum Syracusis, alii Solis natum esse tradunt; Athenis omnem aetatem egit, brevi peregrinatione apud Ptolemaeum II regem excepta, et opera sua pepigit et ibidem animam emisit prope centum annos natus. Philemoni filius erat, Philemon minor, qui etiam 54 comoedias scripsit.

Opera et fortuna

Scriptores atque spectatores et Graeci et Romani admodum fabulas operum Philemonis admirati sunt. Secundum fontes Latinos, praecipue L. Apuleii et M. Fabii Quintiliani, maximi Philemon in vita factus est aliquantoque pluris quam ipsum clarum Menandrum, quem in poeticis certaminibus quandoque vicit. Philemon scripsisse 97 comoedias traditur, quarum nobis pervenerunt 56 inscriptiones et fragmenta plurima; ex omnibus duae (Ἔμπορος et Θησαυρός) usque ad tempora hodierna a Plauto comico Latine versae pervenerunt.

Index comoediarum:

Adelphoi Agroikos Agyrtes Aitolos Anakalypton Ananeoumene Androphonos Apokarteron Apolis Arpazomenos Auletes Babylonios Chera Ekoikizomenos

Emporos Encheiridion Epidikazomenos Euripos Ephebos Ephedritai Gamos Heroes Hypobolimaios Iatros Katapseudomenos Koinonoi Kolax Korinthia

Metion vel Zomion Moichos Myrmidones Mystis Neaira Nemomenoi Nothos Nyx Paides Palamedes Panegyris Pankratiastes Pareision Phasma

Philosophoi Pittokopoumenos Pterygion Ptoche vel Rhodia Pyrphoros Pyrrhos Sardios Sikelikos Stratiotes Synapothneskontes Synephebos Thebaioi Thesauros Thyroros

Bibliographia

• E. Rapisarda, Filemone comico, Messanae (1939)