Persecutio adversus paganos in Imperio Romano

Cum Respublica Romana et postea Romanum Imperium divulgatum est, ex variis culturis ac religionibus homines comprehendere. Cultus numinum crescente numero tolerabatur et admittitur. Imperium, et Romani in genere, ad plurimas religiones et religiones ferendum ferebat. Quaedam religiones ob causas politicas magis quam zelum dogmaticum interdictum, et alii ritus humani et animales sacrificia, divinatio, astrologia et necromantia prohibita sunt.

Diptychum eburneum sacerdae Cereris (circa annum 400 caelatum). Vultus deae amotus est et res in puteum iacta est de quo feliciter saeculo XXmo servata est.

Imperium Romanum de more alias religiones toleravit, dummodo notionibus Romanis conformarentur quid esset religio propria, et an eorum Interpretatio graeca deitates cum numinibus Romanis connecti possent. Ceterum Romani persecutionum paganorum seriem contra offensiones et religiones non conformes exercebant.

Bacchanalia

Ab anno 186 ante Christum, Senatus populusque Romanus decrevit ut Bacchanalia et excessus in honorem Dionysii celebrabantur. Hanc persecutionem Livius tradit, nihil mali, nihil flagitiosum, quod non in usu fuisse, et plures necatos quam in carcerem coniecti, multitudinem virorum ac mulierum quae passi sint. Utroque sensu satis magnum.

Manichaeismus

Prima sub Diocletiano facta est reactionis ac legislatio contra Manichaeismum a re publica Romana. In edicto officiali vocato 'De Maleficiis et Manichaeis' (302) in 'Collatio Legum Mosaicarum et Romanarum' exarato et ad proconsulem Africae scripsit Diocletianus:

Audivimus Manichaeos […] novas et hactenus inauditas sectas creasse contra vetustissimas Symbola, ut doctrinas abdicare possimus, quae divina favente gratia olim in suam pravam doctrinam concessit. Prodierunt nuper nova et inexspectata monstra apud gentem Persarum, quae gens adhuc nobis inimica est, et in nostrum imperium ingressi sunt, ubi multa facinora perpetrarunt, tranquillitatem populi nostri perturbantes, ac etiam gravia detrimenta civitatium inferentes. civic. Verendum est ne in temporis decursu, quod saepe fit, modestam et innocentise naturam moribus reprehensi- libus ac perversis legibus Persarum tanquam veneno malae inficere tentabunt. ut harum sectarum auctores ac duces diris poenis subiiciantur, et cum suis nefariis scriptis flammis exurantur. Mandamus ut sequaces eius, si recalcitrantes permanserint, capitalem penam patiantur et bona eorum per fiscum publicari. Quod si qui ad illud inauditum, flagitiosum ac prorsus infame transfugerunt, aut Persae, qui magistratum gesserint, aut aliquem gradum dignitatis aut dignitatis habeant, curabis. bona eorum publicari ac sontes Phaenoni sive fodinas Proconnesi misisse. Et ut hec iniquitas funditus ab hac beata nostra aetate deleatur, deuotio uestra iussa et mandata nostra exsequi festinet.

Codex Theodosianus

Ob nimiam Constitutionum Imperialium numerum, anno 429, Theodosius II eos ordine chronologico in libros XVI divisos in titulos ordinavit, quos Codex Theodosianus condidit. In eo videre potes multa edicta contra artem magicam, divinationem, sacrificia et alia barbarica sacra. Prima lex imperialis anti-magica originem habet ab imperator Octavius Augustus, qui edidit edictum quo omnes videntes, magi et mathematici de urbe Roma expellendi erant, et necromantii necandi sunt.

Bibliographia

• Mary Beard, John A. North, S.R.F Price. Religions of Rome. ISBN 0-521-31682-0
• Iain Gardner and Samuel N. C. Lieu, eds., Manichaean Texts from the Roman Empire (Cambridge: Cambridge University Press, 2004), 117–18.