Nicolaus Hartmann (philosophus)
Nicolaus Hartmann (Lettonice Nikolajs Hartmanis; natus Rigae die 20 Februarii 1882; mortuus Gottingae die 9 Octobris 1950) fuit philosophus Germanicus et putatur clarus saeculi XX metaphysicae renovator studii phaenomenologiae causa. Ante fuit discipulus Arminii Cohen et Pauli Natrop sholae Neo-Kantismi.
Res apud Vicidata repertae:
Vide etiam paginam fere homonymam: Nicolaus Hartmann (architectus).
Professor philosophiae Universitatis Marpurgensis, deinde Universitatis Coloniensis et Almae Universitatis Humboldtiana Berolinensis fuit et socius Academiae Scientiarum Borussicae erat.
Lege etiam
recensere- 1952: H. Heimsoeth et al.: Nicolai Hartmann, der Denker und sein Werk.
- 1959: H. Hulsmann: Die Methode in der Philosophie Nicolai Hartmanns.
- 1962: K. Kanthack: Nicolai Hartmann und das Ende der Ontologie.
- 1987: Alois Joh. Buch: Nicolai Hartmann - 1882-1982. Bouvier, Bonnae 1987.
- 1997: Martin Morgenstern: Nicolai Hartmann zur Einführung. Junius, Hamburgi 1997.
- 2003: Gerhard Ehrl: Nicolai Hartmanns philosophische Anthropologie in systematischer Perspektive. Junghans, Cuxhaven 2003.
- 2004: Alessandro Gamba: In principio era il fine. Ontologia e teleologia in Nicolai Hartmann. Vita e Pensiero, Mediolani 2004. ISBN 88-343-1970-2
Nexus externi
recensere- Opera Nicolai Hartmann aut de Nicolao Hartmann apud Bibliothecam Nationalem Germanicam (Theodisce)
- De Nicolao Hartmann philolex
- Levels of Reality in Nicolai Hartmann's Ontology
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |