Natura mortua
Natura mortua[1] est genus tabularum qua res sive inanimae sive mortuae depinguntur. Pictor saepe res communiter in schemata speciosa usitatas coniungit.
Fructus virides et conditi: pictura muralis Romana e praediis Iuliae Felicis Pompeiorum (Museum Archaeologicum Nationale Neapoli)
Cristoforo Munari (1667 – 1720)
Ientaculum cum patina rubea a Gulielmo Heda anno 1631 pictum (Pinacotheca Veterum Magistrorum Dresdensis)
NotaeRecensere
- ↑ Haec appellatio a Vicipaediano e lingua indigena in sermonem Latinum conversa est. Extra Vicipaediam huius locutionis testificatio vix inveniri potest.
BibliographiaRecensere
- Ebert-Schifferer, Sybille. 1998. Still Life: A History. Novi Eboraci: Harry N. Abrams. ISBN 0-8109-4190-2.
- Slive, Seymour. 1995. Dutch Painting, 1600-1800. Yale University Press. ISBN 0-300-07451-4.
- Vlieghe, Hans. 1998. Flemish Art and Architecture, 1585-1700. New Haven: Yale University Press. ISBN 0-300-07038-1 (Paginae selectae apud Google Books)
Nexus externiRecensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Naturam mortuam spectant (Still life paintings, Still-life paintings). |
|
Haec stipula ad artem spectat. Amplifica, si potes! |