Molsidominum
Molsidominum est vasodilatator per os sumptum, cuius tempus semivitae biologicum longum est. Molsidominum ipsum inacticum, substantia activa est Linsidominum.
Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Natura Molsidomini
recensereNatura chemica
recensereMolsidominum est carbamatum et sydnoni iminum. Structura est 1-Ethoxy-N-(3-morpholino-5-oxadiazol-3-iumyl)methanimidatum (C9H14N4O4). Massa molaris est 242.23 g/mol.
Natura pharmacologica
recenserePharmacodynamica
recensereMolsidominum est substantia NO liberans, tum vasa dilatans (vasodilatatio).
Pharmacocinetica
recensereMolsidominum ipsum inacticum, substantia activa est Linsidominum (SIN-1)[1]. Absorptio: molsidominum per os sumitur. Tempus semivitae biologicum .[2] circa 24 h est. Excretio est per urinas.
Effectus Molsidomini
recensereMolsidominum est substantia vasodilatatoria.
Effectus non grati
recensereCum uso molsidomini animum advertere ad effectus secundarios systematis autonomici necesse est.
Effectus secundarii
recensereExempli (!) sunt:
- Cephalalgia (dolores capitis)
Usus Molsidomini
recensereUsus medicus
recensereDosis diurna definita (DDD) non est [3], sed aliae fontes proponunt et scribunt, ut dosis diurna ab octo ad sedecim mg sit, prima dosis mane consumatur[4].
Notae
recensere- ↑ Rosenkranz B, Winkelmann BR, Parnham PJ (mai 1996). "Clinical Pharmacokinetics of Molsidomine". Clin Pharmacokinetics 30: 372-84
- ↑ http://goldbook.iupac.org/B00658.html
- ↑ Systema classificationis Anatomicum Therapeuticum Chemicumque, cap. N03AX cum lamotrigini referentia
- ↑ Consilium dosis molsidomini: "Molsidomini dosis singulatim ad aegroti necessitatem et ad morbi gravitatem ponatur. Dosis maxima 24 mg ne superetur. De consuetudine aegroti semel die vel bis pilularum liberationis retardae (ab octo ad 16 mg) consumant. In casibus gravibus dosem diurnam usque ad 24 mg augeri oporteat. In casibus levioribus consumptio iam dimidiae pilulae liberationis retardae bis die apta sit. Pilulae liberationis retardae mane sive mane vesperique non manducatae cum liquore sufficiente (per exemplum pocillo aquae) consumantur. Hae impune non coniuncte cum epulis sumi liceant. Medicus diurnitatem usus imperat." (Theodisce)