Matthias Belius

Matthias Belius (natus in Očová hodie Slovaciae tunc Hungariae die 22 Martii 1684 natus; Posonii mortuus die 29 Augusti 1749), pastor Lutheranus et theologus, fuit eruditus, philosophus et rerum gestarum scriptor Hungaricus. Titulum ei impositus est Magnum decus Hungariae. Belius fuit sodalis Academiae Scientiarum Borussicae et Regalis Societatis Londiniensis fuit, nam in istam anno 1738 cooptatus est.

Opera recensere

Forma sacrorum verborum (Halle, 1707)
Compendium (1713)
Invitatio ad symbola conferenda dum historia linguae hungaricae libri II...edere parat... (Berolini, 1713)
Grammatica latina (Leutschoviae, 1717)
Rhetorices veteris et novae praecepta (Lipsiae, 1717)
Institutiones linguac germanicae et slavicae in Hungaria ortu (Leutschoviae, 1718)
De vetera literatura hunnoscythica exercitatio (Lipsiae, 1718)
Christophori Cellarii latinitatis probatae et exercitae liber memorialis naturali ordine dispositus (Norimbergae, 1719)
Flos medicinae scholae Salernitanae (Posonii, 1721)
Hungariae antiquae et novae prodromus (Norinbergae, 1723)
Preces christianae (Lipsiae, 1728)
Die Gatt suchende Seele (1729)
Der ungarische Sprachmeister. (Pressburg, 1729)
Adparatus ad historiam Hungariae. Decades II. (Posonii, 1735–46)
Notitia Hungariae novae historico-geographica. Partis I. Tom. I–IV. Partis II. Tom. V. Viennae, (1735–42)
Compendium Hungariae geographicum (Posonii, 1753)
Kurze und zuverlässige Nachricht von dem Zustande der protestantischen Kirche in Ungarn
Compendiolum regnorum Slavoniae, Croatiae, Dalmatiae, Gallicae et Lodomeriae. Posonii et Cassoviae (1777)
Miscellanea Berolinensia (1734)