Lingua Saxonica Mennonita

Lingua Saxonica Mennonita (Mennonitice; Plautdietsch) est linguae Saxonicae dialectos, aliquando lingua considerata, qua Mennonitae loquuntur. Orta est in Prussia Regali, in Vistulae deltae territorio, in praesenti Polonia, antiquae Borussiae Orientalis Occidente sito, quo plurimi Nederlandici Mennonitae emigravere et in Germaniae Septemtrionem e saeculo XVI. Saeculo XVIII haec regio Regni Borussici pars facta est et multi Mennonitae erga Americam Septemtrionalem (Canadam, Civitates Foederatas ac Mexicum) et erga Paraquariam emigravere.

Lingua Saxonica Mennonita Plautdietsch
Taxinomia:	Linguae Indoeuropaeae Linguae Germanicae Linguae Germanicae Occidentales Lingua Saxonica Lingua Saxonica Orientalis Lingua Saxonica Mennonita
Locutores:	inter 260 710 et 318 500
Sigla:	1 , 2 , 3 pdt
Status publicus
Officialis
Privata	Argentina, Beliza, Bolivia, Brasilia, Canada, Civitates Foederatae, Germania, Mexicum, Paraquaria, Peruvia, Russia, Ucraina, Uraquaria
Litterae:
Scriptura:	Latinum
Procuratio:
Familiae linguisticae coloribus Vicipaediae pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Specimen recensere

Secuta tabula Patrem nostrum et Mennonitice et Nederlandice et Saxonice ostendit, quia Nederlandica ac Saxonica dialectales variationes huic proximae sunt:

Matthaeus 6:9-13 (Pater noster) Nederlandice (*nederlands*), Mennonitice (*plautdietsch*) et Saxonice (*plattdüütsche*):
Nederlandice (oecumenica versio) Onze Vader die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd, Uw koninkrijk kome. Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel. Geef ons heden ons dagelijks brood. En vergeef ons onze schulden zoals ook wij onze schuldenaars vergeven. En leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze. Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen.	Mennonitice Ons Voda em Himmel, lot dien Nome jeheilicht woare; lot dien Ritjdom kome; lot dien Welle jedone woare, uck hia oppe Ed, soo aus em Himmel; jeff ons Dach fe Dach daut Broot, daut ons fehlt; en vejeff ons onse Schult, soo aus wie den vejewe, dee sich jeajen ons veschuldicht ha; en brinj ons nich en Vesetjunk nenn, oba rad ons von Beeset. wiels die jehet daut Ritj, en dee Krauft en dee Harlichtjeit en Eewichtjeit. Amen.	Saxonice Uns Vadder in'n Himmel! Laat hilligt warrn dien Naam. Laat kamen dien Riek. Laat warrn dien Willen so as in'n Himmel, so ok op de Eerd. Uns dääglich Brood giff uns vundaag. Un vergiff uns unse Schuld, as wi de vergeven hebbt, de an uns schüllig sünd. Un laat uns nich versöcht warrn. Mak uns frie vun dat Böse. Denn dien is dat Riek un de Kraft un de Herrlichkeit in Ewigkeit. Amen.