Lingua Palauana[1] (Palauanice a tekoi er a Belau) est una e binis linguis publicis Reipublicae Palauensis, quarum alia est Anglica. Quae est socius Austronesiae linguarum familiae et una e duabus linguis vernacularibus in Micronesia quae non est pars rami Oceanici illius familiae (alia est Chamorro).[2] Constat inter plurimos investigatores Palauanam et Chamorro potius esse distinctas linguas in ramo Sundano-Celebensis familiae linguarum Austronesiarum, quamquam nonnulli arguunt Palauanam fortasse esse liberum linguarum Malaico-Polynesicarum ramum.[3] Lingua Palauana latissime in vita quotidiana in Palauensibus adhibetur.

Notae recensere

  1. Ita e.g. Italiane, cf. Lingua Palauana apud Vicipaediam Italicam
  2. Vide Blust 1977, Dempwolff 1934, Jackson 1986, Zobel 2002.
  3. Dyen 1965.

Bibliographia recensere

  • Blust, Robert. 1977. The Proto-Austronesian pronouns and Austronesian subgrouping: A preliminary report. University of Hawaii Working Papers in Linguistics, 9: 1–15.
  • Dempwolff, Otto. 1934. Vergleichende Lautlehre des austronesischen Wortschatzes. Berolini: Reimer.
  • Dyen, Isidore. 1965. A lexicostatistical classification of the Austronesian languages. Baltimorae: Waverly Press. Memoir 19, Supplement to the International Journal of American Linguistics 31: 1.
  • Flora, Jo-Ann. 1974. Palauan Phonology and Morphology. Dissertatio Ph.D.: University of California apud Didacopolem.
  • Georgopoulos, Carol. 1986. Palauan as a VOS Language. In FOCAL I: Papers from the Fourth International Conference on Austronesian Linguistics, Canberra: Pacific Linguistics, C-93, ed. Paul Geraghty, Lois Carrington, et Stephen A. Wurm, 187–198.
  • Georgopoulos, Carol.1991. Syntactic Variables: Resumptive Pronouns and A' Binding in Palauan. Dordrecht: Kluwer.
  • Hagège, Claude. 1986. La langue Palau: une curiosité typologique. Paderborg: Fink.
  • Jackson, Frederick. 1986. On determining the external relationships of the Micronesian languages. In FOCAL II: Papers from the Fourth International Conference on Austronesian Linguistics, Canberra: Pacific Linguistics, C-94, ed. Paul Geraghty, Lois Carrington, et Stephen A. Wurm, 201–238.
  • Josephs, Lewis. 1975. Palauan Reference Grammar. Honolulu: University of Hawaii Press.
  • Josephs, Lewis. 1990. New Palauan-English Dictionary. Honolulu: University of Hawaii Press.
  • Josephs, Lewis. 1997. Handbook of Palauan Grammar. Vol. 1. Koror: Palau Ministry of Education.
  • Josephs, Lewis. 1999. Handbook of Palauan Grammar. Vol. 2. Koror: Palau Ministry of Education.
  • Matsumoto, Kazuko. 2001. Multilingualism in Palau: Language Contact with Japanese and English. In Language change in East Asia, ed. Thomas E. McAuley, 87–142. Richmond: Curzon,
  • Nuger, Justin. 2016. Building Predicates: The View from Palauan. Dordrecht: Springer.
  • Waters, Richard C. 1980. Topicalization and Passive in Palauan. Manuscriptum. MIT.
  • Wilson, Helen. 1972. The Phonology and Syntax of Palauan Verb Affixes University of Hawaii Working Papers in Linguistics, 4 (5).
  • Yaoch, Felix, Francisco Morei, Huan Polloi, Timarong Sisior, Rengulbai Ngeburch, Santos Ngodrii, Hermana Remarui, Hubert Elechuus, Masa-Aki Emesioch, Masaharu Tmodrang, et Ngiraecherang Sadang. 1972. Palauan orthography: A final report on the decisions of the Palau orthography committee. Honolulu: Pacific and Asian Linguistic Institute, University of Hawaii.
  • Zobel, Erik. 2002. The position of Chamorro and Palauan in the Austronesian family tree: Evidence from verb morphosyntax. In The history and typology of Western Austronesian voice systems, Canberra,, ed. Fay Wouk et Malcolm Ross, 405–434. Pacific Linguistics 518.
  • Zuraw, Kie. 2003. Vowel Reduction in Palauan Reduplicants. In Proceedings of the Eighth Annual Meeting of the Austronesian Formal Linguistics Association, Cambridge: MITWPL #44, ed. Andrea Rackowski et Norvin Richards, 385–398.

Nexus externi recensere

Kaipuleohone in archivo conservantur.