Lingua Osca
Lingua Osca seu Sabina[1] est lingua ad gregem Indoeuropaeum pertinens, familia Italica subsummata, una cum lingua Latina, Umbrica, etc.
Lingua Osca olim in Latio meridiano et Campania septentrionali adhibita est, ab antiquo aevo exstincta.
Collatio verbalisRecensere
| Lingua Latina | Lingua Osca[2][3] |
|---|---|
| agere | acum |
| arae | aesaí |
| aedil | aídil |
| alia | allo |
| alteri | altrei |
| ambitu | amvíanud |
| ante | ant |
| aut | aut |
| censaum | censere |
| civis | cevs |
| cum | pún |
| columba | columa |
| de | dat |
| dedit | deded |
| dedicavit | dedícatted |
| dicere | deikum |
| dolum | dolom |
| ea | eisaí |
| extra | ehtrad |
| esse | ezum |
| est | íst |
| esto | estud |
| facito | factud |
| familia | famelo |
| flora | flusa |
| frater | fratu |
| fortis | fortis |
| fructus | fructatiuf |
| ibi | ípi |
| illeis | úlleis |
| inter | anter |
| imperator | embratur |
| improbe | amprufid |
| legiones | leígúss |
| legibus | ligis |
| liceto | líkitud |
| libero | loufrod |
| magis | mais |
| malum | malom |
| manum | manim |
| medium | mefium |
| minus | mins |
| multam | moltam |
| neque | nep |
| non | nei |
| novus | nú |
| que | pe |
| qui | paí |
| quid | píd |
| quis | pís |
| quod | pud |
| pater | patír |
| prae | prai |
| praesente | praesentid |
| pro | pru |
| probavit | prúfatted |
| positum | pússitum |
| post | pust |
| posterius | pústiris |
| pontem | púuttram |
| rubus | rufru |
| salvus | salavs |
| saurum | savrúm |
| senatus | senateís |
| scriptus | scriftas |
| sunt | set |
| sui | suveís |
| si | svaí |
| taurum | taurom |
| territorio | tereí |
| terra | teerúm |
| terminare | teremem |
| omnium | úíním |
| via | viaí |
| vinum | vinom |
| vivus | bivus |
Exemplum in Lingua OscaRecensere
Svaí píd ekkum herieset trííbarak avúm tereí púd liímítúm pernúm púís Herekleís fíísnú mefium íst, ehtrad feíhúss pús Herekleís fíísnam amfret, pert víam pússitum íst paí ípi íst, pústin slagím senateís suveís tangi núd tríbarakavúm líkítud. Íním íúk tríba rakkiuf pam Núvlanús estud. tríbarakattuset íúk trí barakkiuf íním úíttiuf. Abellanúm estud. Avt púst feíhúís pús físnam amfret, eíseí tereí nep Abelanús nep Núvlanús pídum tríbarakattíns. Avt savrúm púd eseí tereí íst, pún patensíns, múíníkad tan ginúd patensíns, íním píd eíseí savreí púkkapíd eestit alittíúm alttram alttrús herríns. Avt anter slagím Abellanam íním Núvlanam súllad víú uruvú íst. Edú íst eísaí víaí mefiaí teremen niú staíet.
In Latinum conversum:
Si quid volent aedificare in territorio quod limitibus tenus quibus Herculis fanum medium est, extra muros, qui Herculis fanum ambiunt, trans viam positum est, quae ibi est, pro finibus senatus sui sententia, aedificare liceto. Et id aedificium quod Nolani aedificaverint, et usus Nolanorum esto. Si quid Abellani aedificaverint, id aedificium et usus Abellanorum esto. Aut muros qui fanum ambiunt, in eo territorio neque Avellani neque Nolani quidquam aedificaverint. Aut saurum qui in eo territorio est, cum aperirent, communi sententia aperirent, et quidquid in eo sauro quando que extat, caperent. Aut inter fines Abellanus et Nolanus ubique via felxa est in ea via media termina stant.
NotaeRecensere
- ↑ "Osce" (adv.): Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus f. 61v. "Sabina vocabula": ibid. f. 66r
- ↑ https://thevore.com/oscan/
- ↑ Stuart-Smith, Jane (2004). Phonetics and Philology: Sound Change in Italic. Oxford University Press.
|
Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |