Min, vel Miin[1] (Mandarinica simplex 闽语, Mandarinica traditionalis 閩語, pinyin Mǐn yǔ, Pe̍h-ōe-jī Bân gú, Bàng-uâ-cê Mìng ngṳ̄), est magnus grex varietatum Sinicarum in usu inter plus quam 70 milliones hominum in provincia Fujian in Sinis meridiorientalibus et inter advenas ex hac provincia in Quantunia (circa Chaozhou-Swatou, vel regionem Chaoshan, Leizhou paeninsulam, et partem Zhongshan), Hainan, tribus comitatibus in Zhejiang meridiano, Zhoushan archipelago ante Ningbo, nonnullis oppidis in Liyang, Jiangyin in urbe in Jiangsu provincia, et Taivania. Nomen ex Min Flumine in Fujian deducitur.

Locus dialectarum Min.

Sunt multi Min loquentes inter Sinicos transmaritimos in Asia Meridiorientali, ac Novi Eboraci in Civitatibus Foederatis. Varietas Min extra Gujian in usu latissimo est dialectos Hokkien, quod Taivanianum et Amoy amplectitur.

Notae recensere

  1. Litterae ii tonum inclinantem repraesentat Mandarinica, ut in provincia Shaanxi.

Bibliographia recensere

 
Tabula geographica primariarum varietatum Min. Anglice signata.
  • Baxter, William H.; Sagart, Laurent (2014), Old Chinese: A New Reconstruction, Oxford University Press, ISBN 9780199945375 
  • Branner, David Prager. 2000. Problems in Comparative Chinese Dialectology: The Classification of Miin and Hakka. Trends in Linguistics, 123. Berolini: Mouton de Gruyter. ISBN 9783110158311.
  • Kurpaska, Maria (2010), Chinese Language(s): A Look Through the Prism of "The Great Dictionary of Modern Chinese Dialects", Walter de Gruyter, ISBN 9783110219142 
  • Li, Rulong 李如龙; Chen, Zhangtai 陈章太 (1991), "Lùn Mǐn fāngyán nèibù de zhǔyào chāyì 论闽方言内部的主要差异", Mǐnyǔ yánjiū, Beijing: Yuwen Chubanshe, pp. 58–138, ISBN 978-7-80006-309-1 
  • Lien, Chinfa (2015), "Min languages", The Oxford Handbook of Chinese Linguistics, Oxford University Press, pp. 160–172, ISBN 9780199856336 
  • Norman, Jerry (1973), "Tonal development in Min", Journal of Chinese Linguistics 1 (2): 222–238 
  •    (1988), Chinese, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 9780521296533 
  •    (1991), "The Mǐn dialects in historical perspective", in Wang, William S.-Y., Languages and Dialects of China, Journal of Chinese Linguistics Monograph Series, 3, Chinese University Press, pp. 325–360 
  •    (2003), "The Chinese dialects: phonology", The Sino-Tibetan languages, Routledge, pp. 72–83, ISBN 9780700711291 
  • Norman, Jerry; Mei, Tsu-lin (1976), "The Austroasiatics in Ancient South China: Some Lexical Evidence", Monumenta Serica 32: 274–301 
  • Ting, Pang-Hsin. 1983. Derivation time of colloquial Min from Archaic Chinese. Bulletin of the Institute of History and Philology 54(4):1–14.
  • Yan, Margaret Mian (2006), Introduction to Chinese Dialectology, LINCOM Europa, ISBN 9783895866296 
  • Yue, Anne O. (2003), "Chinese dialects: grammar", The Sino-Tibetan languages, Routledge, pp. 84–125, ISBN 9780700711291