Lingua Dhimal, saeculo XIX medio a Brian Houghton Hodgson descriptus, ad divisionem Himalayanam linguarum Tibeto-Birmanarum e familia Sinotibetana pertinet. In Nepalia adhibetur in zona Mechi pagi Jhapa et in zona Koshi pagi Morang; dialecti duae distinguuntur inter quas flumen Kankai constituit terminum. Populus Dhimal inter nationes officiales Nepalenses accipitur.

Lingua Dhimal
Taxinomia:
Locutores: 17 750[1]
Sigla: 1 —, 2 sit, 3 dhi
Status publicus
Officialis nusquam
Privata Nepalia
Litterae:
Scriptura: Devanagari
Procuratio:
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Toto, qua homines fere 20,000 loquuntur in civitate Bengalia Occidentali Indiae ad finibus Bhutan habitantes, sermonibus Dhimal admodum similis est.[2]

Notae recensere

Nexus externi recensere

Bibliographia recensere

  • Katrin Cooper, "Dhimal" in Yogendra P. Yadava, Warren W. Glover, edd., Topics in Nepalese Linguistics (Kathmandu: Royal Nepal Academy, 1999) pp. 26-44
  • Brian Houghton Hodgson, On the Aborigines of India: the Kocch, Bodo and Dhimal Tribes. 1847
  • Karnakhar Khatiwada, "Pronominalisation in Dhimal" in Tej Ratna Kansakar, Mark Turin, edd., Themes in Himalayan Languages (Heidelberg: South Asia Institute; Kathmandu: Tribhuvan University, 2003) pp. 265-68
  • John T. King, "Picking up where Hodgson left off: further notes on Dhimal" in Linguistics of the Tibeto-Burman Area vol. 17 pars 2 (1994) pp. 121-132
  • John T. King, "The affinal kin register in Dhimal" in Balthasar Bickel, ed., Person and evidence in Himalayan languages (Linguistics of the Tibeto-Burman Area vol. 24 pars 1, 2001) vol. 2 pp. 163-182