Vide etiam paginam discretivam: Hieroglyphica (discretiva).

Hieroglyphica est opus, ut praetenditur, "Horapollinis Nilotis" cuiusdam; fortasse sacerdotis Horapollinis qui saeculo 5 exeunte floruit. Hoc opus in duos libros divisum, Coptice ut videtur conscriptum a principio sed a Philippo quodam, omnino ignoto, Graece versum, interpretationem profert litterarum hieroglyphicarum Aegyptiarum.

Editiones et versiones[1]

recensere
  • Venetiis: Aldus Manutius, 1505
  • Augsburg: Bernardino Trebazio, 1515; reimpressum Basileae 1518, Parisiis 1530, Basileae 1534, Venetiis 1538, Lugduni 1542, Lugduni 1626 (Latine)
  • Parisiis: Pierre Vidoue, 1521
  • Bononiae: Filippo Fasianino, 1517 (Latine)
  • Parisiis: Kerver, 1543 (Francogallice)
  • Delli segni hierogliphici. Venetiis: Gabriele Giolito de' Ferrari, 1547 (Italiane) Textus editionis 1547
  • Parisiis: Kerver, 1548 (Graece, Latine)
  • Parisiis: Kerver, 1553 (Latine, Francogallice)
  • Basileae: Petri, 1554 (Theodisce)
  • Valentiae: Antonio Sanahuja, 1556
  • Parisiis: Galliot du Pré, 1574
  • Augsburg: David Hoeschelius, 1595; reimpressum Augsburg 1606, Frankfurt 1614, Leipzig 1626, Coloniae 1631 et in opere Hieroglyphica sive De Sacris Aegyptiorum Aliarumque Gentium Literis Commentarii Pierii Valeriani (Francofurti ad Moenum, 1678) Textus editionis 1678 (Latine)
  • Romae: Aloisius Zanetti, 1597
  • Electorum symbolorum et parabolarum historicarum syntagmata. Parisiis: Nicolas Caussin, 1618: reimpressum, titulo De symbolica Aegyptiorum sapientiae, Coloniae 1622, 1631, 1654, Parisiis 1634, 1647 (Graece, Latine)
  • Ultraiecti: M. L. Charlois, 1727
  • Amstelodami: Musier, 1779 (Francogallice)
  • Amstelodami: Konrad Leemans, J. Müller, 1835
  • Alexander Turner Cory, Pickering, London 1839; reimpressum 1840, 1987 (Anglice) Textus editionis 1840
  • ed. Giehlow. 1915 (versio Latina a Willibald Pirckheimer anno 1512 facta)
  • Neapoli: Francesco Sbordone, 1940
  • Bruxellis: Badouin Van de Walle und Joseph Vergote, 1943 (Francogallice)
  • ed. Pierre Rollet 1968 (versio manu scripta Michaelis Nostradami, 1540)
  • Novi Eboraci: Georgius Boas, 1950; reimpressum 1993 (Anglice)
  • Matriti: Jesús María González de Zárate, María José García Sole, 1991 (Hispanice)
  • Mediolani: Rizzoli, 1996
  1. E vicipaedia Theodisca

Nexus interni


  De hac re nexus intervici usque adhuc absunt. Adde, si reppereris.