Eta Carinae
| Eta Carinae (η Car) | |
| |
| Data observationis | |
|---|---|
| Ascensio recta | 10h 45m 03.591s |
| Declinatio | −59° 41′ 04.26″ |
| Constellatio | Orion |
| Magnitudo apparens | Inter −1.0 et ~7.6 |
| Magnitudo absoluta | −8.6 (2012) |
| Distantia | 7500 alm |
| Classis spectralis | variabilis + O |
Eta Carinae (brevius η Carinae vel η Car), antea Eta Argus appellata, est systema stellare quod saltem duas stellas continet, quarum luminositas cuncta est plus quam quinquagies centies millies luminositas Solis. Hoc systema, in constellatione Carina situm, circiter 7500 annos luce mensos a Tellure nostra distat. Olim stella quartae magnitudinis, anno 1837, initio temporis quod "magna eruptio" dicitur, facta est clarior quam Beta Orionis (Rigel). Eta Carinae secunda a maxima stella caeli inter 11 et 14 Martii 1843 facta est, sed post annum 1856 sub obscurata est ut oculo nudo non videri posset. In eruptione minore anno 1892 magnitudinem sextam attigit, antequam denuo obscurata est. Ab anno 1940 claruit et anno 2014 magnitudinem plus quam 4.5 habuit. Eta Carinae est stella circumpolaris sub latitudinem 30° ad austrem, itaque numquam videri potest super latitudinem 30° ad boream.
Duae stellae principes systematis habent orbitam eccentricam, periodo 5.54 annibus. Stella primaria est peculiaris, variabilis luminosae caeruleae similis, quae primum habuit massam inter 150 et 250 M☉, cuius saltem 30 M☉ iam amisit, et exspectatur, dum mox (quod ad tempus astronomicum attinet) supernova displodat. Haec est sola stella nota quae emissionem lasericam ultraviolaceam emittat. Stella secundaria, quoque valde luminosa, est calidior, fortasse classis spectralis O, et inter tricies et octogies massam Solis habet. Systema multum obscuratum est a Homunculo nebula, materia ex stella primaria in magna eruptione eiecta. Eta Carinae est pars cumuli aperti Trumpier 16 in multo maiore Nebula Carinae. Pluvia meteororum Eta Carinidae, etsi nec cum stella nec nebula coniuncta, in caelo prope Eta Carinae radiantem habet, vel orti videtur.
Bibliographia
recensere- Augusto Damineli et al., "Distinguishing Circumstellar from Stellar Photometric Variability in Eta Carinae" (2 Augusti 2018) apud arXiv.org pro Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
- Nathan Smith et al., "Light-echoes from the plateau in Eta Carinae's Great Eruption reveal a two-stage shock-powered event" (2 Ianuarii 2019) apud arXiv.org pro Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
Nexus externi
recensere
|
Data astronomica: "* eta Car" apud SIMBAD. |
- NASA Missions Take an Unparalleled Look into Superstar Eta Carinae, Goddard Media Studios (Anglice)
- Lajús, Eduardo Fernández (1 Octobris 2014). "Optical monitoring of Eta Carinae". Facultad de Ciencias Astronómicas y Geofísicas, Universidad Nacional de La Plata
- Eta Carinae profile apud Solstation