Ecpyrosis[1] (Graece ἐκπύρωσις 'incendium, inflammatio') est fides Stoica dissolutioni universi magno incendio quoque Magno Anno certis temporibus effectae habita. Universum palingenesi tum renovatur; novo autem circulo finito, vicissim dissolvitur. Haec notio insigniter in Timaeo dialogo Platonis invenitur.

Nexus interni

  • Apocatastasis
  • Ekpyrosis, musica pro organo et septem tympanis, a Heinz Bernhard Orlinski (n. 1928) composita
  • Ekpyrosis, symphonia sexta pro tibia, orchestra chordorum, instrumentis ictis, et clavili, a Jiří Válek (n. 1923) composita
  • Fragor Maximus

Notae recensere

  1. Servii commentarii in Vergilii Bucolica 4.10; 6.41.

Bibliographia recensere

  • Dumas-Reungoat, Christin. La Fin du monde: Enquête sur l’origine du mythe. Belles lettres.
  • Eliade, Mircea. 1949, 1969. Le Mythe de l'éternel retour: Archétypes et répétition. Liber conversus ab Ioanne Gouillard et Ioanne Soucasse. Les Essais. Lutetiae: Gallimard.
  • Gourinat, Jean-Baptiste. 2002. Éternel retour et temps périodique dans la philosophie stoïcienne. Revue philosophique de la France et de l'étranger 127:213–227. ISSN 0035-3833.
  • Long, A. 1985. The Stoics on world-conflagration and everlasting recurrence. In Spindel Conference 1984: Recovering the Stoics. Supplementum 23, Southern Journal of Philosophy, ed. R. Epp.
  • Long, A. A., et D. N. Sedley. 1997. Les philosophes hellénistiques, 2:46. Lutetiae: G. F. Flammarion.
  • Reeve, C. D. C. 1982. Ekpurosis and the Priority of Fire in Heraclitus. Phronesis Assen 27(3):299–305.
  • Steingardt, Paul J., et Neil Turok. 2007. Endless Universe: Beyond the Big Bang. Novi Eboraci: Doubleday. ISBN 0-385-50964-2. ISBN 978-0-385-50964-0.
 

Haec stipula ad philosophiam spectat. Amplifica, si potes!