Dionantum

Dionantum^[1] (Francogallice : Dinant) est urbs Belgicae, in parte Walloniae, in provincia Namurcensi sita.

Urbs secundum ripas fluvii Mosae se extendit.

Dionantum circa 13.000 incolas numeratur in initio saeculi vicesimi primi.

Superficies urbis circiter 99,80 chiliometrorum quadratorum est.

Historia

Iam inventa sunt Dionanti et ad ripas fluvii Mosae vestigia multa temporum quae docti palaelithicum, mesolithicum et neolithicum nuncupare solent.

Etymon verbi videtur celticum fontem habere : divonanto quod secundum quosdam vallem sacram designat.

Iam tempore Caesaris hac in regione legiones romanae transiisse videntur. Sed praesentia Romana praecipue in temporibus Imperii Romani animadvertitur e reliquiis archaeologicis. Tunc temporis Dionantum pars erat civitatis Tungrorum.

Saeculo IV apparet vel attestatur initium religionis christianae, cella enim a Sancto Materno tunc Dionanti constructa est. Sanctus Perpetuus dicitur Dionanti natus esse, qui postea factus est episcopus Tungrorum.

Anno 1047, regente Henrico VI Sacrum Imperium Romanum, urbs Dionanti facta est pars Principatus episcopalis Leodiensis.

Saeculo XIIImo, moenia urbis construuntur.

Urbs deleta est et incolarum magna pars interfecta est inter dies 18 et 25 mensis Augusti 1466 cum Carolus Audax, dux Burgundiae, urbem diripuisset et compilavisset.

Via Dionanti post strages a Germanis patratas (anno 1915).

Rupes Bayardi via ad Dionantum ducenti.

Denuo anno 1914, urbs Dionantum atrociter direpta est a militibus Germanis qui uno die 23 Augusti 1914, 675 incolas tam viros quam mulieres et infantes atrociter interfecerunt, urbemque delerunt.

In secundo bello omnium gentium die 12 mai 1940 deletus est pons super Mosam impediendi causa transgressum Germanorum, sed turma curruum cataphractorum quos ducebat Ervinus Rommel postero die valuit flumen tranire.

Bello ad finem vergente, fuit tamen adhuc urbs anno 1944 pyrobolis deleta et incensa.

Homines noti

Inter incolas urbis, fortasse maioris famae est Adolphus Sax qui instrumentum musicum novum cui nomen saxophonum creavit.

Res visu dignae

Stans ad viam quae ducit ad urbem Dionanti, rupes est famosa quae vocatur Rupes Bayardi. Secundum fabellam Bayardus equus ictu ungulorum hanc rupem apperuisse dicitur.

Notae

↑ Robert Ainsworth, Thesaurus Linguæ Latinæ Compendiarius, 1752, p. 33; James Playfair, A System of Geography, Ancient and Modern, Hill, 1812 130-131..

Bibliographia

Ph. Döllinger, La Ligue hanséatique. Emergence, la floraison et la chute d'un syndicat, Utrecht, 1967.
E. Gérard, 1988, Histoire de la ville de Dinant, Dinant, 1988.
H. Hachez, Histoire de Dinant, Bruxellis, 1932.
M. Hubert, Dinant à travers les âges, Dinant, 2007.

[1] Robert Ainsworth, Thesaurus Linguæ Latinæ Compendiarius, 1752, p. 33; James Playfair, A System of Geography, Ancient and Modern, Hill, 1812 130-131..

[1]