Dies Expiationis
Dies Expiationis[1] (Hebraice יום כפור yōm kippūr) est sanctissimus Iudaeorum dies, qui in calendario Iudaico die 10 mensis Tishri celebratur. Hoc die ad quietem ieiuniumque dato quotannis paenitentia pro peccatis agitur.[2] Una cum festo Exordii anni (Hebraice: ראש השנה, rōš haš·šånåh) decem diebus ante celebrato sunt "feriae altae" Iudaeorum necnon culmen finisque decem dierum paenitentiae (Hebraice עשרת ימי תשובה Assereth Jemej Teschuwa).
Praecipuus ritus hodiernus est ieiunium 25 horarum (a vespero diei proximi usque ad vesperum diei festi): adulti ab omni cibo vel potu abstinent, corpus non curatur, etiam fumatione aut venere frui nefas.
Origo diei festi
recensereDescriptio copiosissima invenitur in libro Levitico:
- 29 Eritque hoc vobis legitimum sempiternum: mense septimo, decima die mensis affligetis animas vestras nullumque facietis opus sive indigena sive advena, qui peregrinatur inter vos.
- 30 In hac die expiatio erit vestri atque mundatio; ab omnibus peccatis vestris coram Domino mundabimini.[3]
Ibi etiam de duobus hircis mentio fit: Alter mactatur "Domino" "pro peccato populi", alter "statuitur vivus coram Domino in expiationem, ut emittatur ad Azazel in solitudinem".[4] "Posita utraque manu super caput eius, confiteatur Aaron super eum omnes iniquitates filiorum Israel et universa delicta atque peccata eorum; quae ponens super caput eius emittet illum per hominem paratum in desertum."[5]
Azazel, quis aut quid sit, adhuc disputatur.
Nexus interni
Nota
recensere- ↑ Attestatio nominis: Ruardus Andala et al.: Dissertatio de Hirco, Qui Expiationis Die Cessit Azazeli ( ... ), Franequera 1726
- ↑ Liber Leviticus, 13:27.
- ↑ Lev 16,29–30; item: Lev 23,26–32 et Num 29,7–11
- ↑ Lev 16,9-10.15
- ↑ Lev 16,15
 |
Haec stipula ad religionem spectat. Amplifica, si potes! |