Dialecti Alemannicae sunt variae dialecti in austro-occidentali linguae Theodiscae regione diffusae, quae pluribus proriis sibi similes sunt et ad linguam Theodiscam altam pertinent.

Ubi dialecti Alemannicae in usu sunt

Dialecti Alemannicae in Germania meridionali, in Helvetia, Francia, Italia et Austria in usu sunt.

Dialectus Alemannicus Italiae Lingua Valesianica (Lingua walser) dictus.

Nomen a sic dictas Alamannis repetit, nequaquam autem cum lingua eorum aequari potest.

Differentiae

recensere

Lingua Alammanica se differat de lingua Theodiscae. Discessit illud "e" ad finem verbi. Vides exemplos: (Lingua Alamannica multas variantes habet)

Tag - Tage/ Dag - Dag/ dies - dies

Böse/ Bees/ nefarius

Weg - Wege/ Wäg - Wäg/ via - viae

Dialekt - Dialekte/ Dialekt - Dialekt/ Dialectus - Dialecti

Hic exemplos alammannicos videre potes. Verbi veniunt de dialecto, quod est in usu in regiona montis Kaiserstuhl.

sum; ich bin

es; dü bisch

est; är/si/s isch

Summus; mir sin

estis; ihr sin

sunt; si sin

Ecce verbos agentes irregularos, pluralis verborum agentorum semper se non differat.

esse habere ire omittere stare dare dicere
Infinitivum sii haa goo loo stoo gää sage
ich bin han gang loss stand gib sag
bisch hesch goosch losch stoosch gibsch saisch
Er, sie, s isch het goot losst stoot gitt sait
Mir, ihr, sie sin henn geen leen steen gänn sage
Participium gsii ghaa gange gloo gstande gää gsait

Lingua alamannica non multes tempora utitur, solum presentum ad praedicatum signatur. Perfectum cum verbis "haa" et "sii" et forma participii fecitur:

Mir hen guad gesse ! - Bene cenavimus !

 
Stipula

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!