Corpusculum Pacinianum

Corpusculum Pacinianum est in cute terminus nervorum qui tactus pressum motumque frequentiarum rapidarum sentiunt et sunt unum ex quattuor maioribus mechanoreceptoris generibus.

Diagrammaticus sectionalisque cutis aspectus (Anglice).

Structura

Physiologiā corpuscilis Meissnerianis similes, corpusculi Paciniani sunt cellulis Merkelianis et corpusculis Meissnerianis maiores et pauciores (Kandel, Schwartz, et Jessell 2000).

Omne corpusculum Pacinianum est ovatum, circa 1 mm longum. Totum corpusculum abs corio texturae conectivae involvitur. Ei sunt 20 ad 60 lamellae concentricae fibrata textura conectiva et fibroblastis compositae, a materie gelatinosa separatae. Lamellae sunt tenuissimae planaeque cellulae Schwannenses modificatae. In medio corpusculo est bulbus interior, cavum liquore plenum et singulo adferenti terminus nervosus non myelinatus.

Opus

Corpuscula Paciniana maiora pressus frequentiaeque mutationes inveniunt. Deformatio in corpusculo potentiales actionis canalibus iontis natrii sensilibus pressūs in membrana axonis aperiendo generat.

Nomen

Corpusculum Pacinianum pro suo repertore, Philippo Pacini, anatomico Italico, appellatur. Vox corpusculum Golgi-Mazzoni (ab organo Golgi distinctus) adhibetur ad structuram similem, solum in extremis digitis inventis, describendam.

Pinacotheca

• 
  Schema (Germanice)
• 
  Micrographum lucis tres corpusculos in medo campo monstrat.

Nexus interni

• Index anatomicarum partium humanarum pro hominibus appellatarum

Bibliographia

• Kandel, Eric R., James H. Schwartz, et Thomas M. Jessell, editores. 2000. Principles of Neural Science. Novi Eboraci: McGraw-Hill, Health Professions Division. ISBN 0-8385-7701-6.

Nexus externus

• Universitas Reipublicae Virginiae