Chronicon Lipsiense (vulgo Leipziger Weltchronik) e quinque fragmentis papyraceis legitur, anno 1913 emptis et in Bibliotheca Universitatis Lipsiensis servatis. Textus valde lacunosus anno 2010 prodit. Papyrus saeculo II ineunte exscriptus est. In quattuor columnis ea quae sequuntur legenda sunt:

Smende[s ...],
[...]mompsames: 51 annos [...]
[..., x years], Amenophris: [...] annos
Us[e]rthus: 11 annos
Psossam[m]is: [...]
S[...]ites: 1 annum, Use[r]thu[s]: [...]
etiam S[...]tes [...]
[...]us: 35 [...]
filius: 75 annos
Us[er]th[us]: 24 annos
Se[s]ynches: 14 annos
So[c]ophthes: 3 annos
Amendesis: 11 annos
Sesonchis: 41 annos
Usorthus: 40[+x] annos
  • IV: index regum Aegypti (P. Lips. Inv. 590)
Medes 48 annos
Psonsame[s] [...] annos
Amoses 14 annos
Amenophis 9 annos
Uerthu[...] 20 annos
U[e]rthu[s ...] annos
Sesynch[es ...]
Syphois [...]
Zmendas [...]
Userthus [...]
Psonsame[s] [...]

Bibliographia

recensere
  • Daniela Colomo, Lutz Popko, Michaela Rücker, Reinhold Scholl, "Die älteste Weltchronik, Europa, die Sintflut und das Lamm" in Archiv für Papyrusforschung vol. 56 (2010) pp. 1-25
  • Alexander Weiß, "Die Leipziger Weltchronik – die älteste christliche Weltchronik?" in Archiv für Papyrusforschung vol. 56 (2010) pp. 26-37