Avatara (-ae, f) (scripto Devanagari अवतार avatāra 'descensus') in Hinduismo putatur deitatis descensus ex caelo (superioribus regionibus spiritualibus) in terram (inferiores existentiae regiones) esse, vel descensus Entis Supremi (h.e., Visnu pro Vaishnavites), qui in aliis linguis saepissime 'incarnationem', vel fortasse accuratius 'speciem' vel 'demonstrationem', significare habetur.[1][2]

Decem Visnus avatarae (modo horologico a laeva superiore): Matsya, Kurma, Varaha, Vamana, Krishna, Kalki, Buddha, Parshurama, Rama, et Narasimha; media parte, Krishna iterum.

Hoc nomen saepissime cum Visnu coniungitur, sed cum aliis deitatibus quoque aliquando coniungitur.[3] Varii avatararum Visnus indices in scripturis Hinduicis adsunt, inter quos decem Dasavatarae Garudae Puranae et viginti-duae avatarae in Bhagavata Purana, quamquam hic liber adfirmat incarnationes Visnus esse innumerabiles.[4] Avatarae Visnus sunt prima Vaisnavismi pars. Antiqua rei avatarae commemoratio, cum dogmate avatararum, in Bhagavadgita fit.[5]

Nexus interni

Notae recensere

  1. Matchett, Freda (2001). Krishna, Lord or Avatara?: the relationship between Krishna and Vishnu. 9780700712816. p. 4. ISBN 9780700712816 .
  2. Introduction to World Religions, by Christopher Hugh Partridge, pg. 148, at Books.Google.com.
  3. Kinsley, David (2005). Lindsay Jones. ed. Gale's Encyclopedia of Religion. 2 (Second ed.). Thomson Gale. pp. 707–708. ISBN 0-02-865735-7 .
  4. Bryant, Edwin Francis (2007). Krishna: A Sourcebook. Oxford University Press US. p. 18. ISBN 9780195148916 .
  5. Sheth, Noel (Jan. 2002). "Hindu Avatāra and Christian Incarnation: A Comparison". Philosophy East and West (University of Hawai'i Press) 52 (1 (Jan. 2002)): 98–125 .

Nexus externi recensere