Asinalonga
Italiae municipium
Asinalonga[1][2] (-ae, f.) (olim fortasse Sina Iulia[3] vel Sina Julia, Mansio ad Mensulas) (Italiane: Sinalunga) est oppidum Italiae et municipium, circiter 12 930 incolarum, in Regione Tuscia ac in Provincia Senensi situm. Incolae Asinalongenses appellantur.
AsinalongaRes apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 43°13′0″N 11°44′0″E
Numerus incolarum: 12 068
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Asinalonga: situs
Locus: 43°13′0″N 11°44′0″E
Numerus incolarum: 12 068
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Procuratio superior: Provincia Senensis
Geographia
Coniunctiones urbium
Urbes gemellae: Dorking
Tabula aut despectus
.svg)
Asinalonga omnis divisa in partes duae, quarum unam superior Asinalonga Vicus, aliam inferior Plebs Asinalogae (ad Mensulas vel Mansio ad Mensulas in antiqua aetate) appellantur.
Insigne
recensere
Geographia
recensere- Vallis Clanis (terra),
Historia
recensereIn antiqua aetate ad Mensulas mansio in viam Cassiam fuit.
Clari cives
recensereNati
recensereEcclesia Catholica Romana
recensereFractiones, vici et loci in municipio
recensereVici urbani
recensere- Asinalonga Vicus,
- Plebs Asinalogae (ad Mensulas vel Mansio ad Mensulas, in antiqua aetate).
Fractiones
recensere- Betula[4] seu Betulia, Italiane: Bettolle,
- Farnitella[4], Italiane: Farnetella,
- Scrofianus[4], Italiane: Scrofiano,
- Rigum Magnum[4], Italiane: Rigomagno,
- Amorosa[4], Italiane: L'Amorosa,
- Villa Fracta (Asinalonga)[4], Italiane: La Fratta,
- Guazzino,
- Rigaiolo.
Municipia finitima
recensereNexus interni
- Tuscia (regio),
- Provincia Senensis,
- Vallis Clanis (terra),
- Sena Iulia (urbs),
- Municipium Italiae.
Nexus externi
recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Asinalongam spectant. |
Pinacotheca
recensere-
Collocatio finium Municipii Asinalongae in Provincia Senensi. -
Despectus in oppidum. -
Plebs Sancti Petri ad Mensulas.
Notae
recensere- ↑ R. Ambrogio, Nomi d'Italia. Origine e significato dei nomi geografici e di tutti i comuni (Novariae: Istituto Geografico De Agostini, 2009)
- ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 (A–D), 2 (E–M), 3 (N–Z)
- ↑ www.biblioato.it
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 4.5 E. Repetti, Dizionario geografico, fisico e storico della Toscana (Florentiae, 1830)
 |