Apricena[1] (-ae, f.) seu Procina[2][3][4] (-ae, f.) (alia nomina: Aprocina[5], Apricina[6], Precina[7]) (Italiane: Apricena) est Urbs Italiae et municipium, circiter 13 410 incolarum, in Regione Apulia et in Provincia Fodiana situm. Urbani Procinenses appellantur.

Wikidata Apricena
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 41°47′5″N 15°26′37″E
Numerus incolarum: 12 575
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Apricena

Gestio

Procuratio superior: Provincia Foveana

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Alta Villa (Venetia)

Tabula aut despectus

Apricena: situs
Apricena: situs
Apricena

Insigne recensere

Sententia recensere

Sententia urbis est: CENA DAT ET APER NOMEN TIBI APRICENA.

Geographia recensere

Aprocina in plano iacet, in radicibus Gargani, ubi frumentum, oleum et vitis coluntur. Fabula narrat Apricenam a Frederico Secundo conditam esse, sed vero iam antea castra Romanorum ibi fuerunt. Sunt qui arbitrentur locum iam aetate praehistorica habitatum fuisse, nam constat apud cavam Dell'Erba hominem antiquissimum repertum esse.

Clari cives recensere

Ecclesia Catholica Romana recensere

Aprocinae tres ecclesiae sunt: rosarii?, matri ecclesiam? et sanctam familiam?. Extra urbem locus sanctus est: "mater sancta dei coronatura"? Municipium ad Dioecesem Sancti Severi pertinet.

Fractiones, vici et loci in municipio recensere

Municipia finitima recensere

Nexus interni

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Apricenam spectant.

Pinacotheca recensere

Notae recensere

  1. F. Sacco, Dizionario geografico-istorico-fisico del Regno di Napoli (Neapolis: Vincenzo Flauto, 1796) (I) (II) (III) (IV)
  2. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  3. Nomi d'Italia - AAVV, De Agostini
  4. http://www.instoria.it/home/italia_antiqua_XVI.htm
  5. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  6. http://michelesanta.wordpress.com/apricena/
  7. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  8. DPR 17 Septembris 2001
 

Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes!