Amyraldismus,[1] etiam Schola Saumurensis et postredemptionismus[2][3] et Calvinismus moderatus[4] et Calvinismus quattuor punctorum et adeo universalismus coniecturabilis[5] appellatus (quamquam re vera hic est unus e nonnullis universalismi coniecturabilis systematibus[6]), est fides quod Deus piaculum Christi, ante eius edictum electionis, omnibus qui credunt pariter concessisse, sed ipse tum animas hominum elegit quos ad fidem in Christum ferret, nullos sua sponte credere posse percipiens, atque ergo electionem sine condicionibus conservans, doctrinam Calvinisticam magni momenti. Efficacitas autem piaculi solum quos credunt comprehendit. Quae doctrina, e Mose Amyraldo appellata, a nonnullis theologis varietas Calvinismi iam habetur.

Moses Amyraldus (1596–1664), ex quo Amyraldismus appellatur.
  1. Aliquando Amyraldianismus.
  2. Formula:Citation first = Benjamin B.
  3. Warfield, Benjamin B, Works, VI. The Westminster Assembly and Its Work, pp. 138–44 .
  4. Horton, Michael, Pinson, J. Matthew, ed., Four Views on Eternal Security, p. 113 .
  5. Hodge, Charles, Systematic Theology, II, Christian Classics Ethereal Library, pp. 321–24 .
  6. Crisp, Oliver D. (2014). Deviant Calvinism: Broadening Reformed Theology. Augsburg Fortress. p. 185 

Bibliographia

recensere