Alexander Menšikov
Alexander Danielis filius Menšikov[1] (Russice Александр Данилович Меншиков, tr. Aleksandr Danilovič Menšikov; Moscuae natus die 6 [16] Novembris 1673, Beresovae obiit die 12 [23] Novembris 1729) fuit rerum politicarum et militarium peritus Russicus, dilectus Petri I Magni.
Alexander MenšikovObitus: 12 Novembris 1729; Beresova
Patria: Imperium Russicum
Familia
Coniunx: Darya Menshikova
Proles: Aleksandr Menshikov, Maria Menshikova, Alexandra Alexandrovna Menshikova
Biographia
recensereAlexander Menšikov initio ut venditor liborum favebat operi, sed ab anno 1686 famulus praefecti militaris nomine Franciscus Iacobus Lefort fuit. Cum Lefort vicinus ad tzarem Petrum I erat, Menšikov quattuordecim annos natus servitor tzaris, dein etiam amicus atque adiutor illius immutatus factus est.
Tempore Belli Borealis, quod annis 1700–1721 inter Russiam et Sueciam durabat, Menšikov dux militum fuit, copias Russicas saepe ad victorias ducit (e.g. ad victoriam Russicam in Proelio Poltavensi multo contribuit). Multis praemiis ornatus, factus est Imperii Russici et anno 1705 etiam Imperii Sacri Romani dux serenissimus, praeterea anno 1707 titulum ducis Ingriae recepit. Anno 1709 marescalcus et anno 1727 generalissimus factus, socius Consilii Supremi Imperii Russici, praeses Collegii Militaris, gubernator generalis Petropolis (annis 1703–1727), senator primus Russicus erat.
Post mortem imperatoris Petri Magni annis 1725–1727 (tempore regiminis Catharinae I et initii regiminis Petri II) de facto Imperium Russicum administrabat. Anno 1727 tamen ab omnibus officiis titulisque suis deiectus affectus est exilio in Beresovam, ubi duos annos post obiit, variolae causa.
Nota
recensereNexus externi
recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Alexandrum Menšikov spectant. |
|
|
Lexica biographica: Gran Enciclopèdia Catalana • Den store danske • Deutsche Biographie • Treccani • Store norske leksikon • Большая российская энциклопедия • |