Aemilianus Pugačëv
Aemilianus Ioannis filius Pugačëv (Russice Емельян Иванович Пугачёв, tr. Emel'jan Ivanovič Pugačëv; 1742 – 21 Ianuarii 1775) erat cosacus Russicus, particeps Belli Septem Annorum annorum 1756–1763 atque belli inter Imperia Russicum et Ottomanicum annorum 1768–1774, qui anno 1772 se imperatorem Russicum Petrum III (decem annos antea mortuum) declaravit, postquam fuit dux rebellionis magnae in Imperio Russico, 'Rebellionem Pugačëvianam' seu 'Bellum Rusticum' vocatae, quae annis 1773–1775 durabat. Rebellio illa oppressa, Pugačëv supplicium sumpsit.
Aemilianus PugačëvRes apud Vicidata repertae:
.jpg)
Nativitas: 1742; Pugachyovskaya
Obitus: 10 Ianuarii 1775; Moscua
Patria: Imperium Russicum
Nomen nativum: Емельян Иванович Пугачёв
Obitus: 10 Ianuarii 1775; Moscua
Patria: Imperium Russicum
Nomen nativum: Емельян Иванович Пугачёв
Officium
Munus: Rerum novarum cupidi, miles, politicus
Consociatio
Religio: Christianitas Orthodoxa
Familia
Coniunx: Ustinya Kuznetsova, Sofia Pugacheva
Nexus externi recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Aemilianum Pugačëv spectant. |
|
|
Lexica biographica: Treccani • Большая российская энциклопедия • Gran Enciclopèdia Catalana • Deutsche Biographie • Store norske leksikon |
|
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |