Vetus ius Latinum
Ius latinum status civilis erat, quod in Roma inter plenam civitatem Romanam et statum peregrinum positum erat, etiam appellatum "civitas latina".
 |
Suadetur ut haec pagina et pagina "Ius Latii" uniantur. De quo sententiam tuam, rogamus, profer in pagina disputationis.   Es steht der Vorschlag, diese Seite zu vereinen mit Ius Latii. Wir bitten um Ihre Meinung im Diskussionsforum. |
 |
Haec commentatio vicificanda est ut rationibus qualitatis propositis obtemperet. Quapropter rogamus ut corrigas, praecipue introductionem, formam, nexusque extra et intra Vicipaediam. |
A principio corpus erat potestatum Latinorum in eorum natione.
Fragmenta quae harum tabularum exstant, nos certiores faciunt de comprehensione et investigatione fontium urbis Romae.
IV, 2. "Si filius ter a patre veniit, certe et definite a patria potestate liber est."
Patre familias, in Romana societate, maximam auctoritatem exercebat in tota familia.
Signa:
1) Venumduit: vocabulum "venum dare" in nuntiis adhibetur non solum ut significet "vendere", sed etiam ut significet "facere mercaturam" id est "permutatio cum alterniis utilitatibus pecuniariis".
VIII, 2. Si membrum rupsit, ni cum eo pacit, talio esto.
Talionis ius est principium ultionis pro damno expressum Italice locutione "occhio per occhio dente per dente".
Signa: 1) Rupsit: modus optativus vetustus, congruens cum vocabulo "ruperit"; 2) Ni: nisi 3) Paci: haec forma ex antiquo verbo "paco" (postea "paciscor") oritur, congruens cum vocabulo "paciscitur"
De hac re nexus intervici usque adhuc absunt. Adde, si reppereris.