Vĕsǔna est prisca dea Tusca et Italica, nonnunquam comitata a deo etrusco Fuflunte[1] vel sicut Antini ab Erini Patre.

Cultus Deae Vesunae apparet in urbibus Antino et Milonia[2].

Vesuna in dedicationibus invocabatur.

Non est confundenda cum dea Celtica Věsunna.

Bibliographie recensere

Prof. Dr. Gerhard Radke, "Vesuna", in : Der Kleine Pauly. Lexikon der Antike in fünf Bänden, Monachi, 1979, tomus V, p. 1231.

Notes recensere

  1. In speculo Etrusco Vesuna repraesentatur sedens prope Fufluntem : E. Gerhard, Etruskische Spiegel, tomus V (continuatio A. Klügmann et G. Körte), 1884-1897, p. 34.
  2. E. Vetter, Handbuch der italischen Dialekte, 1953