Trixivium
Italiae municipium
Trixivium[1][2] (-ii, n.) seu Trisivium[3] (-ii, n.) (alia nomina: Tresivium[4]) (Italiane: Tresivio) est oppidum Italiae et municipium, circiter 2 000 incolarum, in Regione Langobardia et in Provincia Sundriensi situm. Incolae Trixivienses vel Trixiviates appellantur.
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 46°10′0″N 9°57′0″E
Numerus incolarum: 2 023
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Locus: 46°10′0″N 9°57′0″E
Numerus incolarum: 2 023
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Procuratio superior: Provincia Sundriensis
Geographia
Superficies: 15.01 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Montanea, Plateda, Pendolascum, Pontum
Territoria finitima: Montanea, Plateda, Pendolascum, Pontum
Tabula aut despectus
Insigne
recensereGeographia
recensereMunicipium in Valle Telina situm.
Fractiones, vici et loci in municipio
recensereMunicipia finitima
recensereNexus interni
- Langobardia (regio),
- Provincia Sundriensis,
- Vallis Telina (terra),
- Sundrium (urbs),
- Municipium Italiae.
Nexus externi
recensereVicimedia Communia plura habent quae ad Trixivium spectant. |
Pinacotheca
recensere-
Collocatio finium municipii in Provincia Sundriensi.
Notae
recensere- ↑ Dissertazioni critico-storiche intorno alla Rezia di qua dalle Alpi, oggi ... Di Francesco Saverio Quadrio
- ↑ Chronicum Rhaetiae: seu Historia in Alpinae confoederatae Rhaetiae: vbi eius verus situs, politia, bella, & alia memorabilia accuratissimè ad annum 1617. usque describuntur. Authore Fortunato Sprechero à Berneck, .. Fortunat Sprecher von Bernegg, Ascanio Rivaldi, typis Johan. Jacobi Genathii, 1622
- ↑ Thesaurus Antiquitatum Et Historiarum Italiae, Mari Ligustico & Alpibus Vicinae: quo continentur Optimi quique Scriptores, Qui Ligvrvm Et Insvbrvm, Seu Genvensivm Et Mediolanensivm, Confiniumque Populorum ac Civitatium Res Antiquas, aliasque vario tempore gestas, memoriae prodiderunt, Volume 3,Edizione 2 - Johannes Georgius Graevius, Vander Aa, 1704
- ↑ I placiti del "Regnum Italiae.", Edizione 92;Edizione 97 -Cesare Manaresi, Tip. del Senato, 1960