Symphonia nona in C maiore, D. 944 "Magna" (Schubert)

Symphonia nona in C maiore, D. 944 "Magna", est postrema integra symphonia quattuor motuum ab Francisco Petro Schubert conscripta. Quod opus anno 1840 Vindobonae primum vulgatum est nomine altero "Symphonia septima in C maiore". Cornu uno motus primus augustus incipit, qui introductionem lentam continet.[1] Gesellschaft der Musikfreunde anno 1828 opus ob difficultatem longitudinemque ludere recusavit.[2] Numquam Schubert opus suum audivit.

Initium symphoniae.

Forma recensere

Omnes motus symphoniae forma sonatica sunt.[3]

I. Andante; allegro ma non troppo

II. Andante

III. Scherzo et Trio; Allegro Vivace

IV. Allegro vivace

Notae recensere