Quantum redactiones paginae "Publius Cornelius Scipio Nasica" differant

Scipio Nasica censor factus, gravem se ac severum praebuit. Cum equitum censum ageret, [[eques|equitem]] quemdam vidit obeso et pingui corpore, equum vero eius strigosum et macilentum. "Quidnam causae est, inquit censor, cur sis tu, quam equus pinguior?" - "Quoniam, respondit eques, ego me ipse curo, [[equus|equum]] vero servus." Minus verecundum visum est responsum, itaque graviter obiurgatus eques, et mulcta damnatus. Idem Scipio Nasica cum Ennio [[poëta]] vivebat coniunctissime. Cum ad eum venisset, eique ab ostio quaerenti [[ancilla]] dixisset Ennium domi non esse, Nasica sensit illam domini iussu dixisse, et illum intus esse. Paucis post diebus cum ad Nasicam venisset Ennius, et eum ab [[ianua]] quaereret, exclamavit ipse Nasica se domi non esse. Tum [[Ennius]]: "Quid! ego non cognosco, inquit, vocem tuam?" Hic Nasica: "Homo es impudens: ego cum te quaererem, ancillae tuae credidi te [[domus|domi]] non esse; tu non mihi credis ipsi."

 

{{Viri Illustres}}

{{DEFAULTSORT:Cornelius Scipio Nasica, Publius}}

[[Categoria:Consules]]

 

[[ca:Publi Corneli Escipió Nasica (cònsol 191 aC)]]