Quantum redactiones paginae "Ecclesia cathedralis Landavensis" differant
Content deleted Content added
mNo edit summary |
Praepositionum quare sic taedet hunc scriptorem? |
||
Linea 1:
{{vicificanda}}
[[Ecclesia]] Cathedralis Landavensis,
Fanum sanctis Dubricio, Teliavo et Oudoceo dedicatum, sub
Maxime incertum est num sancti Dubricius Teliavusque ecclesiam cognoverint. Oudoceus tamen, Teliavi forsitan nepos, in eadem plaga Glamorganensi (h.e. cantref Penychen) ecclesias
[[Episcopi]] solum millenio primo vergenti distingui possunt. Anno 915 Cimeilliac quidam antistes a Normannis captus a rege Athelstano redemptus est. Undecimo saeculo praesules Hergualdus Iosephusque cogniti sunt. Synodus sub Hergualdo anno 1056 habita est.
Ecclesia Landavensis hoc tempore monasteriis vicinis (Lancarbanensi et
et Llandeilo invocavit.
Anno 1107 Urbanus successionem epicopalem Normannorum sub aegide accepit. Sancti Dubricii reliquias ex insula Enlli Landaviam transtulit. Ecclesiam novam magno cum arcu construxit cui Sancti Petri dedicationem adiecit. Territoria magna episcopis vicinis Menevensi Herefordiaeque subiecta reclamavit. Librum Landavensem cartulas authenticas fictasque continentem hoc visu edidit.
Anno 1188 archiepiscopus Doroberniensis Balduinus de Forde comitante [[Giraldo Cambrensi]] Brechoniae archidiacono Cruciatam in vico iuxta crucem praedicavit missamque postridie ad altare maius celebravit.
Line 18 ⟶ 17:
Henricus de Bergavenni antistes capitulum sub archidiacono regulariter constitutum instituit.
Guglielmus de Braose episcopus B.V.M. capellam aedificavisse creditur.
Quindecimo saeculo ecclesia cathedralis a praesulibus, praecipue Iohanne Marshall, ornata, David Mathew armiger sepulcro insigni humatus, turris meridionalis ab avunculo regis Henrici septimi elevata est.
Line 24 ⟶ 23:
Post ecclesiae statum sub rege Henrico octavo mutatum sanctorum reliquiae dissipatae sunt.
Elizabetha regnante episcopus Guglielmus Blethyn
Ecclesia tum insurrectione cambrica cum [[Bellum Civilis|bello civili]] anglico depraedata, anni 1703 tempestate, turre septentrionali eversa, vastata est.
Saeculo undevicesimo
▲Ecclesia tum insurrectione cambrica cum bello civili anglico depraedata, anni 1703 tempestate, turre septentrionali eversa, vastata est. Iohannes Nash Bathonensis aediculum inter muros adaptavit.
▲Saeculo undevicesimo revolutionem post industrialem divitiae regioni huic affluebant. Magnatium donationes epicopo Ollivant decanoque noviter collato, Gulielmo Bruce Knight, ut restaurationem inciperent permiserunt. Ab architecto, Iohanne Prichard, saeculi tridecimi archetypi electi sunt. Turrem sive spiram septentrionalem a fundamentis erexit, quae non obstante Armoricae Normanniaeque exemplorum influentia proprio modo concepta opus originale manet. Retro tabula altaris principalis, quae nunc in capella laterali videtur, a Dante Gabriele Rosetti depicta est.
Anno 1994, inter decanatum Ioannis Rogers, cranium Sancti Teiliavi, e reliquiis tempore [[Reformatio]]nis dissipatis, quo familia Australiensis, Matthews nomine, potita erat, ad Cathedralem restitutum in novo scrinio in capella Sancti Teiliavi conditum est.
▲sequenda, sub decano Glyn Simon architecto Georgio Pace reconstructa est. Capella militari adiuncta, arcus magnus parabolicus Domini maiestatem Iacobi Epstein sustinens navatam a choro dividit. Fenestrae vitreae a Galfrido Webb Iohanneque Piper fusae sunt.
| |||