Quantum redactiones paginae "Henricus Heine" differant

Eius nomen primo fuit ''Harry''. Is filio mercatoris Iudaei, qui Salomon Heine appellabatur, natus est. Crevit in patria a Francis sub [[Napoleo|Napoleone]]ne, cuius actis domesticis et reformationibus iuris semper favit, occupata. Hac benevolentia imprimis librum maturum, cuius titulus ''Ideen. Das Buch Le Grand.'', Latine Cogitationes. Liber ''Le Grand''. fere est, forte format. Eruditionem scholasticam anno [[1817]] non confectam finivit. Inter annos [[1819]] et [[1825]] autem in universitatibus studiorum [[Bonna|Bonnae]]e, [[Goettinga|Goettingae]]e, [[Berolinum|Berolini]] litteris se dedit et tandem [[doctor iurium]] factus est. Is, ut [[causidicus|causidico]] laborare posset, anno 1825 evangelice se baptizare sinivit, quia [[Iudaei]] causidicus fieri non licuisset, et nomen [[Henricus|Henricum]] accepit. Tum Berolini fuit, sed numquam causidico laboravit. Ibi poetae [[aestas romantica|aestatis romanticae]], imprimis [[philosophus]] ''G. W. F. Hegel'', cogitationes moverunt. Opus primum, quod “Carmina” appellatur, anno [[1822]] visum est et benigne acceptum est.

Fama auctoris opere, quod ''Harzreise'' appellatur, condita est. Quod condiciones imprimis rei publicae in [[Germania]] facete iudicat. Libris aliis contradictio inter mollitiam aetatis romanticae et [[cynismus|cynismum]] mentis clarae. Haec contradictio typica est pro Henrico. Quare ipse romanticum fugitivum se nominavit. Annos [[1827]] ad [[1831]] per [[Italia|Italiam]]m, Germaniam et [[Britannia|Britanniam]]m iter fecit et “Imagines itineris”, quae Germanice ''Reisebilder'' appellantur, notae scripsit. In quibus etiam sententiae liberae rei publicae ac seditiosae videntur. Imprimis [[feudalismus|feudalismum]] antiquissimum dominante in [[foedus Germanicus|foedere Germanico]] iudicavit. Sic multa opera censura prohibita sunt. Quae, quamquam is [[Germania iuvenilis|Germaniae iuvenili]] non adfuisset, rationibus contra hanc organisationem anno [[1835]] interdicta sunt.

Is, qui numquam cupidini rerum novarum Germaniae iuvenilis adfuit, tamen civitatem perfectissimam petuit, anno 1831 legato diurni, quod ''Augsburger Allgemeine Zeitung'' Latine diurnum commune [[Augusta Vindelicorum|Augustae Vindelicorum]] appellabatur, Lutetiam, quae exilium voluntarium appellavit, iit, ut condiciones rei publicae in Germania vitaret. Fecit itinera duo brevia, ex quibus unum carmen ''Deutschland. Ein Wintermärchen''., Latine “Germania. Fabula hiemalis.”, fecit. In capite franco porro pro diurna Theodisca scripsit, et amicitias cum hominibus praeclaris aetatis romanticae, velut [[Honorius de Balzac]], [[Georgius Sand]], [[Hector Berlioz]], [[Fridericus Chopin]], fecit. Anno [[1841]] venditricem Francam in matrimonium duxit. Ex anno [[1848]] medullae spinalis morbo gravi laboravit. Is autem semper porro libros scribae dictavit. Henricus Heine mortuus est 17 Februario anni 1856 Lutetiae, ubi sepultus est.

== Opera maxima Henrici Heine ==

== Nexus externus ==

[[de:Heinrich Heine]] {{Link FA|de}}

[[he:היינריך היינה]] {{Link FA|he}}