Quantum redactiones paginae "Onomatopoeia" differant

In omnibus fere linguis usitatum est [[Animalium soni|voces animalium]] circumgementium, circummugientium, circumvolantium &c observare humanaque voce imitari. Hae tamen imitationes haud [[Iconicitas|iconicae]] sunt, id est, voce humana haudquaquam accurate aut perfecte depinguntur. Etiam vocabula sonos naturales imitantia sunt symbola conventionalia, quibus certus modus arbitrii inest. Exempli causa, cum apud Graecos antiquos sues γρῦ γρῦ vel κοῖ κοῖ faciunt, apud Anglos ''oink oink'', apud Suecos ''nöff nöff'', apud Finnos ''röh röh'' faciunt, licet vox ipsa naturalis omnibus sit eadem. Item cornices Latine ''cras cras'',<ref>http://www.yale56.org/Comment%2056/Pandora.htm</ref> cum autem Finnice ''kraak kraak'' faciunt.

 

 

{| border="1" cellpadding="5" style="border-collapse:collapse; background:white;"

|}

 

Homines variis sonis circumdati semper sunt. Cunctorum sonituum alii vitae, societati prosperitatique hominis sunt maximi momenti et notabiles, alii non. Qui notabiles sunt soni, nominabuntur, neglegendi autem ignorabuntur. Hoc modo res actionesque sonum emittentes intellectu comprehenduntur.

 

 

== De vocabulis ex interiectionibus factis ==

 

Soni naturales eorundemque imitationes voce humana factae uno aut periodico tenore fiunt. Imitationes autem discretis litteris vel potius [[phonema]]tis symbolizantur: ''coco-coco'', ''tux-tax'', βρεκεκεκὲξ-κοὰξ-κοάξ,<ref>Aristophanes, ''Ranae'' 210.</ref> κικκαβαῦ-κικκαβαῦ,<ref>Aristophanes, ''Aves'' 261.</ref> τιοτιο-τιοτιο-τιοτιο-τιοτιο,<ref>ibid. 237.</ref> τορο-τορο-τορο-τορο-τίξ,<ref>ibid. 260.</ref> τορο-τορο-τορο-τορο-λιλι-λίξ.<ref>ibid. 262.</ref> Saepe numero autem huiusmodi symbolizationes in systema grammaticale ita asciscuntur, ut nominum verborumque muneribus fungantur. Talem ascensum in systema morphologicum appellabimus ''nominationem''.

Cuculus, cum Graece κόκκυ sonet, tamen ipse appellatur κόκκυξ, morphologice /kokkuk+s/. Itaque κόκκυξ factum est ex stirpe κοκκυκ, cui inflexiones suffiguntur. Stirps ipsa κοκκυκ sonum naturalem ''kok-kuk''<ref>Vel ''kuk-kuk'', si respicimus quod duo /u/ phonemata syllabarum contiguarum alienum quid videntur esse linguae Graecae (cf. *μυρμυρ+j+ω > μορμύρω).</ref> exhibet. Interiectio autem κόκκυ exstitit phonemate /k/ finali detruncato, nam in loco finali nulli [[Consonans|consonantes]] nisi ν, ρ, ς permittuntur. Ita in [[Phonotaxis|phonotaxin]] linguae Graecae accommodata est etiam interiectio. Item sonus grundiendi γρῦ factus est ex ''grug'', quae stirps verbo γρύζω (< *γρυγ+j+ω) subest.

 

 

Etiam ex geminatis interiectionibus verba facta sunt. Haec exempla e lingua Graeca prompta sunt:

|*μυρμυρ+j+ω

|μορμύρω

|-

|mul-mul

|*μυλμυλ+j+ω

|μοιμύλλω

|-

|p^hla(d)-p^hlad

|*φλαφλαδ+j+ω

|παφλάζω

|}

 

Tichy, Eva (1983) ''Onomatopoetische Verbalbildungen des Griechischen''. Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. (Sitzungsberichte der Akademie der Wissenschaften in Wien, 409.)

 

*[[Animalium soni]]

*[[Etymologia]]

{{L1}}

 

[[Categoria:Linguistica]]