Quantum redactiones paginae "Gulielmus I (rex Angliae)" differant

 

"Ex hoc Rollone natus est Guilielmus cognomento Longa [[Spatha]] a longo quem gestavit [[gladius|ense]], Guilielmo Richardus eius nominis primus, cui filius, et ex filio nepos eodem nomine successere, sed Richardo III sine sobole defuncto Robertus frater suffectus, qui ex amasia Guilielmum illum progenuit quem Conquestorem et Bastardum vulgo vocamus, qui singuli rebus domi bellique gestis principes illustrissimi. Dum Guilielmus iste iam aetate maturus [[Normannia]]e praeesset, Eduardus Sanctus cognomento Confessor rex Angliae e Saxonico stirpe ultimus in coelestiam patriam cum summo suorum desiderio emigravit, qui ex Gulielmi cognata Emma filia Richardi eius nominis primi ducis Normanniae natus, in Normannia exul eum successorem sibi fore promiserat. Verum Haroldus Godwini filius, [[domus regia]]e maior, regnum occupavit, quem ut exturbarent hinc Tosto frater, illinc [[Normanni]] omnem moverunt lapidem. Verum cum ille Tostonem fratrem et Haraldum [[Norvegia|Norwegiae]] regem, quem in belli societatem Tosto sibi adiunxerat, iusto [[proelium|praelio]] non incruenta victoria prope Stamford-brig in [[Eboracum|Eboracensi]] agro peremisset, ecce vix novem interiectis diebus Gulielmus (cognomento Bastardus) Normanniae dux, Eduardi modo defuncti promissis, adoptione, et affinitate fretus, magno conscripto exercitu in Anglia inter australes Saxones appulit. In quem signa statim convertit Haroldus, lassato licet milite, rebusque superiori bello omnino accisis. Haud procul ab [[Hastinga|Hastings]] concurritur, ubi Haroldus in medium praelium se inferens, acriter dimicans cecidit, magno Anglorum numero interfecto, difficile est ad fidem summas exacto numero concipere. Guilielmus victor protinus infesto agmine per Wallingfordiam [[Londinium|Londinum]] petit, admissusque rex inauguratur, utpote cui, ut ipse ait, ''Regnum Dei providentia destinatum, et beneficio concessionis Domini, et cognati gloriosi regis Eduardi consessum'', et pauculis interpositis lineis subiungit, benignissimum regem Eduardum illum in regnum Angliae adoptivum haeredem instituisse. Quanquam si historiae S. Stephani Cadomensis credere libet, extremum spiritum in haec verba emisit: ''Diadema regale quod nullus antecessorum meorum gessit adeptus sum, quod divina solummodo gratia, non ius contulit haereditarum. Et paulo post, Neminem Angli regni constituo haeredem, sed aeterno conditori, cuius sum, et in cuius manu sunt omnia, illud commendo. Non enim tantum decus haereditario iure possedi, sed diro inflictu, et multa effusione sanguinis humani periuro regi Haroldo abstuli, et interfectis vel fugatis fautoribus eius dominatui meo subegi.''"

 

== Notae ==

*Walker, Ian. [[2000]]. ''Harold the Last Anglo-Saxon King.'' Gloucestershire: Wrens Park. ISBN 0905778464.

*Williams, Ann. [[2003]]. ''Æthelred the Unready: The Ill-Counselled King.'' Londinii: Hambledon & London. ISBN 1852853824.

 

[[Categoria:Mortui 1087]]