Commentatores Dionis omnes ''[[Historia Romana (Dio)|Historiam Romanam]]'' [[Thucydides|Thucydidis]] admiratione imitationeque perfusam esse cognoverunt<ref>[[Photius I (patriarcha Constantinopolitanus)|Photius]], ''[[Bibliotheca (Photius)|Bibl]]''. 71. Litsch (1893), Kyhnitzsch (1894) etc.</ref>: etenim non tantum sententias enim, sed ipsa verba et locutiones, rarioresquae raro inveniebantur, ex illustris praecessoris operibus repetivit, quae, cum valde diversis aetatibus aptanturaptentur, velut quandam aeternitatem cum humanae naturae tum Fortunae vicissitudinum et moralium praeceptorum ex historiis ducendorum manifestare videntur. Exemplo Thucydidis et ceterorum post illum historicorum antiquorum post illum, narrationem rerum gestarum saepe intermittit ut lectorem ad eventorum mutationumque momenta examinanda ut invitaretinducat. InImprimis primishis tumin locis longas (nonnumquam longissimas) orationes a sese fictascommenticias in ore personarumeorum hominum ponit quos agere facit: ita lectorem inad mediasrem resipsam ducereadducere vult, argumentaut ea quae in utramque partem dici possunt ut cognoscat atqueet velutdeliberationem ipseante praesensoculos deliberationihabeat proinde ac si ipse rei intersit. InQuod quocum facit, traditionemmorem historicorum antiquorum sequitur: cum historicus modernusnostrae aetatis nonnulla excerptaex [[Cicero|Ciceronis]] orationumorationibus excerperet et in appendice operioperis suo adnexasui poneret, contra Dio duas longas orationes quas ipse Graece conscripsit in [[Arpinum|Arpinatis]] hominisoratoris ore posuit (libro XLIV de amnestia post caedem [[Gaius Iulius Caesar|Caesaris]] et libro XLV qua senatoribus persuadet ut [[Marcus Antonius|Marco Antonio]] bellum indicentindicant): nec verae sunt nec merae interpretationes sed, e pluribus Ciceronis scriptis concinnatae, et opiniones et genus dicendi eius observant. Simili modo in libro XXXVIII<ref>XXXVIII.39-46.</ref> Caesaris contionem apud [[Centurio|centuriones]] [[Vesuntio|Vesontione]] habitam legimus aliquanto dissimilem eiusdem primo libro [[De bello Gallico|de Bello Gallico]] ab ipso Caesare oratione obliqua relatae<ref>BG I.40.</ref>. Item aliae longae orationes leguntur: libro XLIV Marci Antonii in [[Forum Romanum|Foro Romano]] super cruento Caesaris cadavere, [[Quintus Fufius Calenus|Quinti Fufii Caleni]] libro XLVI pro Marco Antonio contra Ciceronem, [[Marcus Vipsanius Agrippa|Marci Agrippae]] et [[Maecenas|Maecenatis]] libro LII in controversia [[29 a.C.n.]] habita utrum libertas populo reddenda an monarchiaimperium instituendaunius principis instituendum esset, libro LV sermo inter AugustumAugusti et [[Livia Drusilla|LiviamLiviae]] uxoremuxoris de poenis coniuratorum, libro LVI Augustus equites senatoresque ad uxores ducendas liberosque tollendos adhortans<ref>LVI.2-9.</ref> et laudatio funebris defuncti imperatoris a successore [[Tiberius (imperator)|Tiberio]] in [[Rostra|rostris]] dictahabita<ref>LVI.35-41.</ref>... Et adhortationem philosophicam historiae inseruit, scilicet consolationem Philisci cuiusdam<ref>Qui fuerit vel an omnino fuerit difficile dictu est.</ref> ad exsulem Ciceronem a se inventam qua Cicero a philosopho Graeco ad malam fortunam fortiter patiendam et solacio sapientiae utendum invitatur<ref>XXXVIII.18-30.</ref>. Ita et doctrinas philosophicas illius temporis in opusopere suumsuo inducitimponit quae moxtunc a Cicerone in orbem Romanum divulgatae sunt.
